alternacja

alternacja
ż I, DCMs. \alternacjacji; lm D. \alternacjacji (\alternacjacyj)
1. «występowanie wymienne; wymiana, oboczność»
2. archit. «występowanie na przemian co najmniej dwu różnych elementów, np. kolumn i filarów»
3. jęz. «wymiana, oboczność głosek występująca w tematach i rdzeniach wyrazów, np. stół: stole, biorę : bierze»
‹łac.›

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • alternacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. alternacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oboczność, zmiana, zastępstwo, wymienne, naprzemienne występowanie {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • alternacyjny — przym. od alternacja (zwykle w zn. 3) ∆ Języki alternacyjne «języki (np. arabski, hebrajski), w których alternacja samogłoski pierwiastkowej wyrazu jest głównym środkiem wyrażania jego kategorii gramatycznych» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”