dorzucić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} dać składkę na coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dorzuć się na butelkę wina. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dorzucić — Dorzucać swoje trzy grosze zob. grosz 10 … Słownik frazeologiczny
dołożyć — dk VIb, dołożyćżę, dołożyćżysz, dołożyćłóż, dołożyćżył, dołożyćżony dokładać ndk I, dołożyćam, dołożyćasz, dołożyćają, dołożyćaj, dołożyćał, dołożyćany 1. «włożyć coś do tego, co już jest; dodać, dorzucić» Dokładać drzewa pod kuchnię. Dołożyć… … Słownik języka polskiego
dorzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dorzucaćam, dorzucaća, dorzucaćają, dorzucaćany {{/stl 8}}– dorzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, dorzucaćcę, dorzucaćci, dorzucaćrzuć, dorzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grosz — 1. Być, pozostać itp. bez grosza; nie mieć (ani) grosza, centa, książk. szeląga (przy duszy, w kieszeni); nie mieć złamanego grosza, centa, książk. szeląga «nie mieć żadnych pieniędzy, być bez środków do życia»: (...) zaangażowałem partyjnych… … Słownik frazeologiczny
dodać — dk I, dodaćdam, dodaćdasz, dodaćdadzą, dodaćdaj, dodaćdał, dodaćdany dodawać ndk IX, dodaćdaję, dodaćdajesz, dodaćaj, dodaćał, dodaćany 1. «dać coś jako nadwyżkę albo jako część składową rzeczy już danej; dołożyć, dorzucić, dołączyć» Dodać cukru … Słownik języka polskiego
dogadać — dk I, dogadaćam, dogadaćasz, dogadaćają, dogadaćaj, dogadaćał dogadywać ndk VIIIa, dogadaćduję, dogadaćdujesz, dogadaćduj, dogadaćywał «dorzucić, wtrącić swoje słowa, zwłaszcza: przymówić komuś, zrobić złośliwą albo żartobliwą aluzję; podszepnąć… … Słownik języka polskiego
dopowiedzieć — dk, dopowiedziećwiem, dopowiedziećwiesz, dopowiedziećdzą, dopowiedziećwiedz, dopowiedziećdział, dopowiedziećdzieli, dopowiedziećdziany dopowiadać ndk I, dopowiedziećam, dopowiedziećasz, dopowiedziećają, dopowiedziećaj, dopowiedziećał,… … Słownik języka polskiego
dowalić — dk VIa, dowalićlę, dowalićlisz, dowalićwal, dowalićlił, dowalićlony dowalać ndk I, dowalićam, dowalićasz, dowalićają, dowalićaj, dowalićał, dowalićany 1. pot. «waląc dorzucić, dodać co, dołożyć czegoś, zwykle z siłą, w dużej ilości» Dowalił węgla … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
