- dygać
- ndk I, \dygaćam, \dygaćasz, \dygaćają, \dygaćaj, \dygaćał - dygnąć dk Va, \dygaćnę, \dygaćniesz, \dygaćnij, \dygaćnął, \dygaćnęła, \dygaćnęli, \dygaćnąwszy«kłaniać się robiąc dyg»
Dziewczynki dygały z wdziękiem.
Dygnęły grzecznie przed gośćmi.
Słownik języka polskiego . 2013.
См. также в других словарях:
dygać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dygaćam, dygaća, dygaćają {{/stl 8}}– dygnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, dygaćnę, dygaćnie, dygaćnij, dygaćnął, dygaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} wykonywać dyg {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dygnąć — → dygać … Słownik języka polskiego
дыгать — дыгаю гнуться, шататься, колебаться , укр. диготати, диготiти дрожать , польск. dygac кланяться, приседать в знак приветствия , dyg книксен . Обычно сравнивается как родственное с д. в. н. tūhhan, ср. в. н. tûchen, ср. нж. н. dûken, англ. duck… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
dyganie — n I rzecz. od dygać … Słownik języka polskiego
