- dystynkcja
- ż I, DCMs. \dystynkcjacji1. blm«wytworny sposób bycia; elegancja, wytworność»
Miała wiele wrodzonej dystynkcji.
2. zwykle w lm D. \dystynkcjacji (\dystynkcjacyj)«odznaki wskazujące na rangę, godność osoby, która je nosi»Dystynkcje oficerskie.
Płaszcz z dystynkcjami porucznika.
‹z łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.
См. также в других словарях:
dystynkcja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} ogłada towarzyska, elegancja, wytworność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć dystynkcję. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dystynkcyjny — przym. od dystynkcja (zwykle w zn. 2) Odznaki dystynkcyjne … Słownik języka polskiego
