dziabać

dziabać
ndk IX, \dziabaćbię, \dziabaćbiesz, dziab, \dziabaćał, \dziabaćany - dziabnąć dk V, \dziabaćnę, \dziabaćniesz, \dziabaćnij, \dziabaćnął, \dziabaćnęła, \dziabaćnęli, \dziabaćnięty, \dziabaćnąwszy,
pot. «uderzać ostrym narzędziem; łupać, rąbać»
dziabać się - dziabnąć się strona zwrotna czas. dziabać - dziabnąć

Dziabnął się siekierą w nogę.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • dziabać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, dziabaćbię, dziabaćbie, dziabaćany {{/stl 8}}– dziabnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, dziabaćnę, dziabaćnie, dziabaćnij, dziabaćnął, dziabaćnęli, nięty, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzać, zwykle lekko, ostrym… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dziabać się – dziabnąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} uderzać siebie, raczej lekko, ostrym narzędziem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dziabnąć się finką w rękę. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dziabnąć — → dziabać …   Słownik języka polskiego

  • ciapać — ndk IX, ciapaćpię, ciapaćpiesz, ciap, ciapaćał, ciapaćany ciapnąć dk Va, ciapaćnę, ciapaćniesz, ciapaćnij, ciapaćnął, ciapaćnęła, ciapaćnęli, ciapaćnięty, ciapaćnąwszy 1. pot. «uderzać ostrym narzędziem; ciąć, rąbać; ciachać, dziabać» Ciapać… …   Słownik języka polskiego

  • dziabanie — ↨ dziabanie się n I rzecz. od dziabać (się) …   Słownik języka polskiego

  • dziabnąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}dziabać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}dziabnąć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} trochę zjeść {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”