dziwactwo

n III, Ms. \dziwactwowie; lm D. \dziwactwoactw

1. «rzecz dziwaczna, śmieszna, osobliwa, będąca odchyleniem od normy»

Dziwactwa językowe.

Malować dziwactwa.

2. «czyjeś dziwne przyzwyczajenie, cecha dziwna tkwiąca w czymś albo w kimś; ekscentryczność»

Dziwactwa charakteru.

Osoba pełna dziwactw.