dzwonić

dzwonić
ndk VIa, \dzwonićnię, \dzwonićnisz, dzwoń, \dzwonićnił
1. «bić w dzwon, poruszać dzwonem lub dzwonkiem powodując wydawanie dźwięku, dźwięczenie; dawać znak dzwonem lub dzwonkiem; naciskać dzwonek»

Dzwonić na mszę.

Dzwonić na lekcję.

Dzwoniono na przerwę.

Dzwonił dwa razy długo, raz krótko.

◊ Dzwonić na alarm, na trwogę «wzywać pomocy, ratunku; alarmować»
□ Słyszał, że dzwonią, ale nie wie, w którym kościele «o kimś, kto niedokładnie powtarza zasłyszaną wiadomość»
2. «poruszać czymś, uderzać w coś lub czymś wywołując dźwięk, szczękać»

Dzwonić kluczami, talerzami, sztućcami.

◊ Dzwonić zębami «szczękać zębami z zimna, ze strachu»
3. «dźwięczeć, brzmieć»

Skowronek dzwoni w niebiosach.

◊ Komuś dzwoni w uszach «komuś wydaje się, że słyszy dźwięk (w rzeczywistości nie istniejący)»
◊ Cisza dzwoni «jest bardzo cicho»
4. pot. «telefonować»

Dzwoniła do biura numerów.

Dzwonili z redakcji w sprawie książki.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • dzwonić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, dzwonićnię, dzwonićni, dzwoń – {{/stl 8}}zadzwonić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać sercem lub młotem (od zewnątrz) w ściany dzwonu, dzwonka… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dzwonić — na trwogę zob. trwoga. Dzwonić zębami; zęby dzwonią komuś zob. ząb 5. Komuś dzwoni w uszach zob. ucho 13 …   Słownik frazeologiczny

  • dzwonić [szczękać] zębami — {{/stl 13}}{{stl 7}} poruszać mimowolnie (ze strachu lub zimna) dolną szczęką tak, że przy uderzaniu o górną szczękę powstaje charakterystyczny dźwięk : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzwonić, szczękać zębami z zimna, ze strachu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… …   Słownik języka polskiego

  • podzwaniać — ndk I, podzwaniaćam, podzwaniaćasz, podzwaniaćają, podzwaniaćaj, podzwaniaćał «dzwonić z lekka, cicho, od czasu do czasu, dzwonić z przerwami; wydawać od czasu do czasu lekki metaliczny dźwięk, dźwięczeć» Podzwaniać ostrogami, wiadrami. Tramwaje… …   Słownik języka polskiego

  • czelność — Mieć czelność coś zrobić «być na tyle zuchwałym, aby zrobić coś nagannego»: Ona miała czelność do ciebie dzwonić? W. M. Korczyńska, Wróć …   Słownik frazeologiczny

  • trwoga — podn. Bić (w dzwony, w bębny); dzwonić, uderzać, strzelać itp. na trwogę «ostrzegać przed niebezpieczeństwem, uprzedzać o groźnej sytuacji wymagającej działania, wzywać do czujności»: Uderza (...) na trwogę, gromi rządy, nie oszczędzając zresztą… …   Słownik frazeologiczny

  • ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma …   Słownik frazeologiczny

  • zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś …   Słownik frazeologiczny

  • alarm — m IV, D. u, Ms. alarmmie; lm M. y 1. «sygnał, najczęściej akustyczny, ostrzegający przed niebezpieczeństwem; w wojsku: sygnał lub rozkaz ostrzegający przed niebezpieczeństwem napadu, wzywający do gotowości bojowej; stan gotowości w wypadku… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”