dźgać

dźgać
ndk I, dźgam, dźgasz, dźgaj, dźgał - dźgnąć dk Va, dźgnę, dźgniesz, dźgnij, dźgnął, dźgnęła, dźgnęli, dźgnięty
«uderzać czymś ostrym; kłuć»

Dźgać kogoś bagnetem, nożem, sztyletem.

dźgać się - dźgnąć się
1. strona zwrotna czas. dźgać, dźgnąć

Dźgnął się w palec.

2. «dźgać, kłuć siebie wzajemnie»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • dźgać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dźgam, dźga, dźgają, dźgany {{/stl 8}}– dźgnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, dźgnę, dźgnie, dźgnij, dźgnął, dźgnęli, dźgnięty {{/stl 8}}{{stl 7}} pchać, wbijać w ciało lub w jakiś przedmiot ostro zakończone… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dźgać się – dźgnąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} dźgać jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dźgali się nożami bez opamiętania. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dźgnąć — → dźgać …   Słownik języka polskiego

  • dźganie — ↨ dźganie się n I rzecz. od dźgać (się) …   Słownik języka polskiego

  • żgać — ndk I, żgam, żgasz, żgają, żgaj, żgał, żgany żgnąć dk Va, żgnę, żgniesz, żgnij, żgnął, żgnęła, żgnęli, żgnięty, żgnąwszy «uderzać, godzić w kogoś czymś ostrym, kłującym; kłuć, dźgać» Żgać konia ostrogami. Żgnął kogoś nożem …   Słownik języka polskiego

  • bagnet — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. bagnetecie {{/stl 8}}{{stl 7}} ostrze nakładane na koniec lufy karabinu, używane przez piechotę do walki wręcz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Walka na bagnety. Dźgać się bagnetami. Wyjąć bagnet z pochwy.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”