- anegdotka
- ż III, CMs. \anegdotkatce; lm D. \anegdotkatekzdr. od anegdota (tylko w zn. 1)
Dowcipna anegdotka.
Anegdotki z życia sławnego aktora.
Słownik języka polskiego . 2013.
anegdotka
Look at other dictionaries:
anegdotka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. anegdotkatce; lm D. anegdotkatek, {{/stl 8}}{{stl 7}}zdr. od rz. anegdota: Anegdotki z młodości znanego pisarza. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dykteryjka — ż III, CMs. dykteryjkajce; lm D. dykteryjkajek przestarz. «krótkie, dowcipne opowiadanie; anegdotka» Opowiadać dykteryjki. ‹łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
kawał — m IV, Ms. kawałale; lm M. y 1. D. a «znaczna część jakiejś masy, całości; duży wycinek, urywek, fragment czegoś» Kawał chleba, mięsa. Uciąć, ukroić duży, spory kawał czegoś. Drzeć, dzielić, krajać coś na kawały. Rozszarpać, roztrzaskać, roznieść … Słownik języka polskiego
wesoły — a. wesół (tylko w funkcji orzecznika) wesołyseli, wesołyselszy 1. «mający dobry humor, okazujący rozbawienie, zadowolenie; pełen radości, życia; o usposobieniu: charakteryzujący się dobrym humorem, radosny» Wesoła dziewczyna. Wesołe dziecko.… … Słownik języka polskiego
ubawić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, ubawićwię, ubawićwi, ubawićwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} wprawić kogoś w dobry humor; zabawić, zająć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ubawił towarzystwo starą anegdotką. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
