głębia

ż I, DCMs. \głębiabi; lm D. \głębiabi

1. «głębokie miejsce w jakimś zbiorniku wodnym, mające dużą odległość powierzchni wody od dna; poetycko: głęboki zbiornik wodny, wody głębokiej rzeki, jeziora itp.; głębina»

Kilkunastometrowa głębia.

Głębia morska.

Głębia oceanu.

Popłynąć na głębię jeziora.

∆ Głębia barwy «duża intensywność, duże nasycenie barwy»

∆ geol. Głębie morskie «rowy oceaniczne, podłużne, wąskie geosynklinalne zaklęsłości dna oceanów (ponad 6000 m), występujące w największej ilości na Oceanie Spokojnym»

przen. «niepowierzchowny stosunek do czegoś; głębokie ujęcie, wnikające w istotę rzeczy; bogactwo treści, myśli»

Głębia utworu.

Głębia uczuć, myśli.

Ktoś pozbawiony głębi.

2. «duża odległość od powierzchni czegoś do dna, od brzegu, początku do końca czegoś; miejsce znacznie oddalone od brzegu, początku czegoś, dalszy plan»

Kilkusetmetrowa głębia przepaści.

W głębi ogrodu, lasu.

Z głębi domu dobiegał śpiew.

∆ fot. Głębia ostrości «zakres odległości (liczonych od aparatu fotograficznego), w którym znajdujące się przedmioty zostają przez obiektyw oddane ostro na obrazie fotograficznym»

◊ W głębi duszy, serca «nie wyjawiając czegoś, w myślach; w istocie»

◊ W głębi (bez przydawki) «dalej od pola widzenia, na dalszym planie; wewnątrz»

Z okna widać plażę, a w głębi morze.

◊ Wzruszyć się czymś do głębi, być do głębi oburzonym, przejętym itp. «bardzo się czymś wzruszyć, być mocno, bardzo oburzonym, przejętym»