graniczyć

graniczyć
ndk VIb, \graniczyćczę, \graniczyćczysz, \graniczyćicz, \graniczyćył
1. «przylegać do czegoś terytorialnie, mieć wspólną granicę»

Polska graniczy od południa z Czechami i Słowacją.

Ogród graniczył z podwórzem.

Pole graniczyło z lasem i rzeką.

Graniczyć z kimś o miedzę.

2. «o uczuciach, przeżyciach, stanach fizycznych lub psychicznych itp.: być zbliżonym do czegoś, upodabniać się do czegoś»

Niedostatek graniczył z nędzą.

Stan chorego graniczący z obłędem.

Jej smutek graniczył z rozpaczą.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • graniczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, graniczyćczę, graniczyćczy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o jakimś obszarze, terytorium: przylegać do czegoś, mieć wspólną granicę; sąsiadować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Graniczyć z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • graniczyć — Coś graniczy z cudem «o czymś nieprawdopodobnym, prawie niemożliwym, co zdarza się bardzo rzadko»: Przedostanie się z jednego końca miasta na drugi, w godzinach szczytu, graniczy z cudem. GłW 11/03/1999 …   Słownik frazeologiczny

  • miedza — Graniczyć, sąsiadować, mieszkać o miedzę (z kimś) «mieszkać w przyległym domu, gospodarstwie, w sąsiedniej wsi itp.»: Do opuszczonych przez rdzennych Mazurów gospodarstw, leśniczówek, rybakówek stopniowo, ale już systematycznie wprowadzali się… …   Słownik frazeologiczny

  • cud — 1. pot. Cuda niewidy, wianki «o czymś (rzekomo) niezwykłym, rzadko spotykanym; także: o czymś niezrozumiałym, dziwacznym»: (...) zostaje zatrzymany przez patrol MO, oskarżony o cuda niewidy, usunięty z partii (...). P. Kuncewicz, Agonia. 2. pot.… …   Słownik frazeologiczny

  • dotykać — ndk I, dotykaćam, dotykaćasz, dotykaćają, dotykaćaj, dotykaćał, dotykaćany 1. forma ndk czas. dotknąć (p.) 2. «sięgać aż do czegoś, stykać się, graniczyć z czymś» Ulica dotyka parku …   Słownik języka polskiego

  • graniczenie — n I rzecz. od graniczyć …   Słownik języka polskiego

  • miedza — ż II, DCMs. miedzadzy; lm D. miedz «wąski pas nie zoranej ziemi między uprawnymi polami, rozgraniczający te pola; granica» Iść miedzą. ◊ Graniczyć, sąsiadować itp. o miedzę «mieszkać w przyległym domu, gospodarstwie, w sąsiedniej wsi itp.» przen …   Słownik języka polskiego

  • przylegać — ndk I, przylegaćga, przylegaćają, przylegaćał 1. «być ściśle dopasowanym do czegoś, dotykać bezpośrednio; opinać ściśle, przywierać do czegoś» Deski podłogi ściśle przylegają do siebie. Włosy (gładko) przylegały do głowy. Koszula przylegała mu do …   Słownik języka polskiego

  • przytykać — ndk I, przytykaćam, przytykaćasz, przytykaćają, przytykaćaj, przytykaćał, przytykaćany 1. forma ndk czas. przytknąć (p.) 2. «stykać się, graniczyć z czymś; przylegać do czegoś» Jego ogród przytyka do naszego …   Słownik języka polskiego

  • sąsiadować — ndk IV, sąsiadowaćduję, sąsiadowaćdujesz, sąsiadowaćduj, sąsiadowaćował 1. «być czyimś sąsiadem; mieszkać w pobliżu kogoś; rzadziej: zajmować miejsce przy kimś, siedzieć obok kogoś» Sąsiadować z kimś przez ścianę. Sąsiadować z kimś przy stole. 2 …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”