guma

ż IV, CMs. \gumamie; lm D. gum

1. «produkt wulkanizacji kauczuku naturalnego lub syntetycznego, tworzywo odznaczające się dużą elastycznością, o właściwościach zależnych od ilości i rodzaju składników; stosowana m.in. do wyrobu opon, sprężystego łączenia elementów maszyn, impregnacji tkanin»

∆ Guma naturalna «gęsta substancja, wyciekająca z uszkodzonych miejsc pni i gałęzi niektórych drzew owocowych, stosowana do wyrobu farb artystycznych, kredek pastelowych, kosmetyków itp.»

∆ Guma arabska «wysuszony sok niektórych gatunków akacji, tworzący po rozpuszczeniu w wodzie lepką ciecz, używany do wyrobu klejów, spoiw, farb i in., stosowany także w przemyśle farmaceutycznym; potocznie: klej biurowy z tego soku»

∆ Guma do żucia «produkt otrzymywany z soku mlecznego drzewa sączyńca, gum i śluzów drzewnych, z dodatkiem cukru, substancji aromatycznych i smakowych»

2. pot. «wyrób z tego tworzywa»

a) → gumka w zn. 1

b) → gumka w zn. 2

c) «opona samochodowa, motocyklowa itp.»

Pisk gum samochodowych.

◊ środ. Złapać gumę «przebić dętkę w czasie jazdy»

d) «zelówka»

Buty na gumie.

e) «pałka gumowa»

‹łac.›