- hultaj
- m I, DB. -a; lm M. -e, DB. -ów (\hultajai)przestarz. «nicpoń, łobuz, szelma, gałgan»
Ostatni hultaj z niego.
‹ukr.›
Słownik języka polskiego . 2013.
hultaj
Look at other dictionaries:
hultaj — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. ów || hultajai {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek nic niewart, bez skrupułów, bez honoru; nicpoń, łobuz (dziś rzadkie, używane zwykle żartobliwie) : {{/stl 7}}{{stl 10}}A to hultaje! Znowu nakradli jabłek.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Jerzy Duszyński — Born Jerzy Duszyński 15 May 1917(1917 05 15) Moscow, Russia Died 23 July 1978(1978 07 23) (aged 61) Warsaw, Poland … Wikipedia
holtei — HOLTÉI1, holtei, s.m. Bărbat necăsătorit; burlac, becher, celibatar. ♦ (Rar) Tânăr bun de însurat; flăcău. – Din ucr. holtjaj. Trimis de gall, 24.10.2008. Sursa: DEX 98 HOLTEÍ2, holteiesc, vb. IV. intranz. A trăi necăsătorit; a şi petrece viaţa … Dicționar Român
drapichrust — m IV, DB. a, Ms. drapichrustuście; lm M. y, DB. ów pot. «obieżyświat, włóczęga; gałgan, hultaj, łobuz, powsinoga» Jakieś drapichrusty pokradły warzywa z ogrodu … Słownik języka polskiego
gałgan — m IV, D. a, Ms. gałgannie; lm M. y 1. «zniszczony kawał tkaniny, łachman, szmata; częściej w lm: zniszczona odzież, ubranie w strzępach» Brudny, stary, wystrzępiony gałgan. Owinąć coś gałganami. Chodzić w gałganach. 2. zwykle w lm, pot. «ubrania … Słownik języka polskiego
hultajski — hultajskiscy przestarz. przym. od hultaj Hultajska kompania, banda. Hultajskie życie … Słownik języka polskiego
hycel — m I, DB. hycelcla; lm M. hycelcle, DB. hycelcli a. hycelclów pogard. «człowiek zajmujący się wyłapywaniem bezpańskich psów; rakarz» przen. «hultaj, gałgan, nicpoń» ‹niem. gw.› … Słownik języka polskiego
łotrzyk — m III, DB. a, N. łotrzykkiem; lm M. te i, ci owie, DB. ów przestarz. «ironicznie, lekceważąco o łotrze; żartobliwie: szelma, hultaj; dawniej także: rzezimieszek, rabuś» Nikczemny łotrzyk. Banda łotrzyków … Słownik języka polskiego
nicpoń — m I, DB. nicpońonia; lm M. nicpońonie, DB. nicpońoni a. nicpońoniów «człowiek lekkomyślny, bezwartościowy; łobuziak, hultaj» … Słownik języka polskiego
obwieś — m I, DB. obwieśesia; lm M. obwieśesie, DB. obwieśesi a. obwieśesiów pot. «hultaj, gałgan, nicpoń» … Słownik języka polskiego
