ideowy

ideowy
\ideowywi
1. «dotyczący idei, ideologii; ideologiczny»

Postawa, świadomość ideowa.

Kryzys ideowy.

Wychowanie, zaangażowanie ideowe.

Odznaczać się dojrzałością ideową.

2. «oddany, wierny jakiejś idei, walczący bezinteresownie o jej realizację»

Człowiek głęboko ideowy.

* techn. Schemat ideowy «uproszczony rysunek przedstawiający dany układ (maszynę, urządzenie itp.) jedynie z funkcjonalnego punktu widzenia»
ideowo-wychowawczy «dotyczący ideologii i wychowania»

Koncepcja, teoria ideowo-wychowawcza.

Program ideowo-wychowawczy.

Zasady ideowo-wychowawcze.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • ideowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, ideowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający związek z jakąś ideą, ideologią : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niedojrzałość ideowa. Indyferentyzm ideowy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bankructwo — n III, Ms. bankructwowie; lm D. bankructwouctw «sądownie ogłoszona upadłość; także częściowa lub całkowita niewypłacalność» Bankructwo firmy. Ogłosić bankructwo. przen. «utrata znaczenia, wpływów; ideowy, moralny upadek, klęska planów życiowych»… …   Słownik języka polskiego

  • dezurbanizacja — ż I, DCMs. dezurbanizacjacji, blm «zjawisko zanikania miejskich form osadnictwa; kierunek ideowy w urbanistyce, powstały w początkach XX w., jako protest przeciw niefunkcjonalnym i zbyt zagęszczonym formom zabudowy miejskiej» …   Słownik języka polskiego

  • idealistyczny — idealistycznyni 1. «odnoszący się do idealizmu kierunku filozoficznego» Filozofia idealistyczna. Monizm, dualizm idealistyczny. Teoretycy idealistyczni. 2. «służący ideałom; ideowy, bezinteresowny; idealizujący, nieobiektywny, bezkrytyczny,… …   Słownik języka polskiego

  • ideowość — ż V, DCMs. ideowośćści, blm «poziom ideowy, postawa ideowa; wierność, oddanie idei, bezinteresowność» Głęboka, żarliwa ideowość. Ideowość literatury, sztuki. Ideowość pisarza …   Słownik języka polskiego

  • imperatyw — m IV, D. u, Ms. imperatywwie; lm M. y «nakaz, reguła; norma moralna» Imperatyw ideowy, społeczny, twórczy. ∆ filoz. Imperatyw kategoryczny «w etyce Kanta: bezwarunkowy nakaz moralny zobowiązujący człowieka do przyjęcia tylko takich zasad… …   Słownik języka polskiego

  • panslawizm — m IV, D. u, Ms. panslawizmzmie, blm polit. «ruch ideowy i polityczny w XIX w., mający na celu zjednoczenie Słowian; idea jedności kulturowo językowej ludów słowiańskich, wyzyskiwana przez carat w dążeniu do zjednoczenia narodów słowiańskich pod… …   Słownik języka polskiego

  • romantyzm — m IV, D. u, Ms. romantyzmzmie, blm 1. «prąd ideowy, literacki i artystyczny rozwijający się pod koniec XVIII w. i w pierwszej połowie XIX w. w wyniku rozwoju ruchów wolnościowych nawiązujących do ideałów rewolucji francuskiej, będący reakcją… …   Słownik języka polskiego

  • tragedia — ż I, DCMs. tragediadii; lm D. tragediadii (tragediadyj) 1. «utwór dramatyczny przedstawiający konflikt moralny, ideowy, psychologiczny, prowadzący nieuchronnie do klęski bohatera» Tragedia antyczna, klasyczna, mieszczańska, romantyczna. Wystawić… …   Słownik języka polskiego

  • zamęt — m IV, D. u, Ms. zamętęcie, blm «zakłócenie ustalonego, istniejącego porządku; zamieszanie, chaos, rozgardiasz» Niebywały, nieopisany zamęt. Zamęt pojęciowy, ideowy. Zamęt bitewny. Mieć zamęt w głowie, w myślach. Robić, siać, szerzyć, wywoływać… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”