idiografizm

m IV, D. -u, Ms. \idiografizmzmie, blm

«teoria w metodologii humanistycznej (zwłaszcza w zakresie historii), popularna na przełomie XIX i XX w., opierająca się na tezie, że celem badań naukowych jest ustalanie, opis i interpretacja konkretnych, jednostkowych faktów, a nie wykrywanie, formułowanie i uzasadnianie ogólnych praw naukowych; ujmowanie zdarzeń historycznych zgodnie z tą teorią»

‹z gr.›