Potknął się i klapnął jak długi na podłogę.
Zmęczony klapnął na krzesło.
Klapnąć kogoś po ramieniu, w plecy.
Słownik języka polskiego . 2013.
klapnąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}klapać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}klapnąć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} upaść, paść bezwładnie na coś, usiąść lub usiąść ciężko na czymś … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kłapnąć — → kłapać … Słownik języka polskiego
klapać — ndk IX, klapaćpię, klapaćpiesz, klap, klapaćpał klapnąć dk Va, klapaćnę, klapaćniesz, klapaćnij, klapaćnął, klapaćnęła, klapaćnęli, klapaćnąwszy 1. «uderzając czymś płaskim o coś wydawać dźwięk przypominający plaśnięcie, pacnięcie, powodować… … Słownik języka polskiego
klapnięcie — n I rzecz. od klapnąć … Słownik języka polskiego
kłapać — ndk IX, kłapaćpię, kłapaćpiesz, kłap, kłapaćał kłapnąć dk Va, kłapaćnę, kłapaćniesz, kłapaćnij, kłapaćnął, kłapaćnęła, kłapaćnęli, kłapaćnąwszy 1. «otwierać szczęki i zamykać je szybko uderzając jedną o drugą ze stukiem; szczękać» Kłapać zębami.… … Słownik języka polskiego
kłapnięcie — n I rzecz. od kłapnąć … Słownik języka polskiego
pacnąć — dk Va, pacnąćnę, pacnąćniesz, pacnąćnij, pacnąćnął, pacnąćnęła, pacnąćnęli, pacnąćnięty, pacnąćnąwszy pot. «uderzyć w coś, zwykle szeroką płaską powierzchnią; upaść miękko z charakterystycznym odgłosem; klapnąć» Pacnął go w plecy. Gruszka pacnęła … Słownik języka polskiego
klapać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, klapaćpię, klapaćpie {{/stl 8}}– klapnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, klapaćnę, klapaćnie, klapaćnij, klapaćnął, klapaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać czymś płaskim o… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kłapać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, kłapaćpię, kłapaćpie {{/stl 8}}– kłapnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, kłapaćnę, kłapaćnie, kłapaćnij, kłapaćnął, kłapaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} na przemian szybko… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
