arystokracja

ż I, DCMs. \arystokracjacji, blm

1. «szlachta rodowa wyróżniająca się dziedzicznymi tytułami; w społeczeństwie feudalnym: najwyższa, uprzywilejowana warstwa posiadaczy stanowiąca klasę panującą; możnowładztwo»

Arystokracja dworska, szlachecka, ziemska.

Arystokracja carska.

Arystokracja hiszpańska, pruska.

Arystokracja rodowa.

przen. «każda elitarna grupa w ramach jakiejś społeczności, mająca wyjątkowe znaczenie lub wyróżniająca się czymś w swoim środowisku»

Arystokracja kupiecka, finansowa, przemysłowa, umysłowa.

2. hist. «w starożytnej Grecji (VIII-VI w. p.n.e.): forma rządów państwowych polegająca na sprawowaniu władzy politycznej przez najwyższą warstwę społeczną - przedstawicieli możnych rodów, będących jednocześnie właścicielami niewolników»

‹z gr.›