kluć się

kluć się
ndk Xa, kluje się, kluł się
«o pisklętach: lęgnąć się, wydobywać się z jaja»
przen. «rodzić się, powstawać, formować się»

Kluły mi się różne pomysły.

◊ Coś się kluje «coś się zaczyna dziać, na coś się zanosi»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • kłuć się – ukłuć się — {{/stl 13}}{{stl 33}} ranić się czymś ostrym, szpiczastym, wbijającym się w ciało, przebijać się czymś :{{/stl 33}}{{stl 10}}Zbierając maliny, kłuła się kolcami. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kłuć — ndk Xa, kłuję a. kolę, kłujesz a. kolesz, kłuj a. kol, kłuł, kłuty 1. «przebijać coś czymś spiczastym, ostro zakończonym, ranić przez ukłucie» Kłuć igłą, szpilką. Kłuć bagnetem. Kłujące ciernie. Rana kłuta. 2. «wywoływać wrażenie ostrego,… …   Słownik języka polskiego

  • kłuć w oczy — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wywoływać u kogoś złość, zdenerwowanie, zawiść posiadaniem czegoś, czego nie ma druga osoba : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kłuć w oczy bogactwem, zamożnością. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ukłuć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kłuć się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • klucie się — n I rzecz. od kluć się …   Słownik języka polskiego

  • kłucie — ↨ kłucie się n I rzecz. od kłuć (się) …   Słownik języka polskiego

  • dźgać — ndk I, dźgam, dźgasz, dźgaj, dźgał dźgnąć dk Va, dźgnę, dźgniesz, dźgnij, dźgnął, dźgnęła, dźgnęli, dźgnięty «uderzać czymś ostrym; kłuć» Dźgać kogoś bagnetem, nożem, sztyletem. dźgać się dźgnąć się 1. strona zwrotna czas. dźgać, dźgnąć Dźgnął… …   Słownik języka polskiego

  • Studnice u Vyškova — Studnice …   Deutsch Wikipedia

  • oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

  • oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”