- kołatanie
- n Irzecz. od kołatać∆ med. Kołatanie serca «przyśpieszenie i wzmożenie skurczów serca, np. przy nerwicy; palpitacja»kołatanie się rzecz. od kołatać się.
Słownik języka polskiego . 2013.
kołatanie
Look at other dictionaries:
kołatanina — ż IV, CMs. kołataninanie; lm D. kołataninain rzad. «długotrwałe kołatanie lub kołatanie się» przen. «długotrwałe zabiegi, starania o coś» Kołatanina wokół jakiejś sprawy … Słownik języka polskiego
kołat — m IV, D. u, Ms. kołatacie; lm M. y rzad. «głuchy odgłos wywołany uderzeniem o coś; łomot, stukot, kołatanie» Kołat kół po bruku … Słownik języka polskiego
napadowy — med. «mający charakter napadu, ataku; zjawiający się nagle, nieciągły» Napadowy kaszel. Napadowe kołatanie serca. Napadowe drętwienie, mrowienie dłoni i palców … Słownik języka polskiego
palpitacja — ż I, DCMs. palpitacjacji, blm «zbyt silne i przyśpieszone bicie serca; kołatanie serca» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
usłyszeć — dk VIIb, usłyszećszę, usłyszećszysz, usłysz, usłyszećszał, usłyszećszeli, usłyszećszany 1. «odebrać bodziec dźwiękowy, uchwycić uchem, posłyszeć» Usłyszeć kroki, wołanie o pomoc, kołatanie do drzwi. Usłyszał znajomy głos. ∆ Usłyszeć kogoś… … Słownik języka polskiego
