kołysać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, kołysaćyszę, kołysaćysze, kołysaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ruszać czymś jednostajnie, monotonnie, powtarzać jakiś ruch; bujać, huśtać, chwiać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiatr … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kołysać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} poruszać się jednostajnym, wahadłowym ruchem; huśtać się, bujać się, chwiać się, kiwać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lampa kołysze się na wietrze. Kołysać się w tańcu. Nie kołysz się na krześle. Statek kołysze się na falach.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bujać — ndk I, bujaćam, bujaćasz, bujaćają, bujaćaj, bujaćał, bujaćany rzad. bujnąć dk Va, bujaćnę, bujaćniesz, bujaćnij, bujaćnął, bujaćnęła, bujaćnęli, bujaćnięty, bujaćnąwszy 1. tylko ndk «unosić się w powietrzu, fruwać, latać» Ptaki bujają w błękicie … Słownik języka polskiego
chwiać — ndk Xb, chwieję, chwiejesz, chwiej, chwiaćał, chwiaćali a. chwieli «poruszać, pochylać w różne strony; kołysać» Wiatr chwiał koronami drzew. chwiać się 1. «być chwianym, poruszanym w różne strony; pochylać się, uginać się, kołysać się» Płomień… … Słownik języka polskiego
chybotać — ndk IX, chybotaćoczę (chybotaćocę), chybotaćoczesz (chybotaćocesz), chybotaćocz, chybotaćał, chybotaćany, a. I, chybotaćam, chybotaćasz, chybotaćają, chybotaćaj 1. «poruszać czymś w różne strony; chwiać, kołysać» Fale chyboczą łodzią. Wicher… … Słownik języka polskiego
fajtać — ndk I, fajtaćam, fajtaćasz, fajtaćają, fajtaćaj, fajtaćał fajtnąć dk Va, fajtaćnę, fajtaćniesz, fajtaćnął, fajtaćnęła, fajtaćnęli, fajtaćnąwszy 1. pot. «machać, kiwać, wywijać, kołysać» Fajtać nogami. 2. zwykle dk, pot. «przewrócić się, fiknąć»… … Słownik języka polskiego
kolebać — ndk IX, kolebaćbię, kolebaćbiesz, kolebaćeb, kolebaćał, kolebaćany reg. a. poet. «chwiać, huśtać, bujać; kołysać» Kolebać dziecko na rękach. Wiatr kolebał gałęziami drzew. kolebać się «chwiać się, kołysać się; ulegać kolebaniu, kołysaniu» Gęsi… … Słownik języka polskiego
miotać — ndk I, miotaćam, miotaćasz, miotaćają, miotaćaj, miotaćał, miotaćany 1. «wprawiać jakiś przedmiot w ruch z wielką siłą, tak aby przeleciał pewną odległość i spadł; rzucać, ciskać» Miotać kamienie. Miotać dyskiem. Działa miotają ogniem. ◊ Miotać… … Słownik języka polskiego
kręcić — 1. pot. Ja cię kręcę! «wyrażenie oznaczające podziw, zdumienie, rzadziej niechęć»: – Patrz, jakie buty dostałam. – Ja cię kręcę! A. Osiecka, Znajomi. 2. Kręcić bicz, bicze z piasku «wykonywać pracę bezowocną, usiłować robić coś z niczego»: (...)… … Słownik frazeologiczny
bobo — n ndm pieszcz. «małe dziecko, zwykle niemowlę» Miłe bobo. Kołysać płaczące bobo … Słownik języka polskiego
