- konający
- imiesł. przymiotnikowy czynny czas. konać (p.)konający w użyciu rzecz. «człowiek będący w agonii; umierający»
Jęki, cierpienia konającego.
Przy konającym czuwała rodzina.
Słownik języka polskiego . 2013.
konający
Look at other dictionaries:
konający — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos odm. jak przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek kończący życie; umierający : {{/stl 7}}{{stl 10}}Być, czuwać przy konającym. Ostatnia wola konającego. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
charczeć — ndk VIIb, charczećczę, charczećczysz, charcz, charczećczał, charczećczeli «wydawać chrypliwe dźwięki; mówić zduszonym głosem; brzmieć chrypliwie; charkotać, rzęzić» Konający charczał. Silnik charczy … Słownik języka polskiego
zacharczeć — dk VIIb, zacharczećczę, zacharczećczysz, zacharczećcharcz, zacharczećczał, zacharczećczeli «wydać charkot, odezwać się charczącym głosem; zachrapać, zarzęzić» Konający zacharczał. Ranne zwierzę zacharczało … Słownik języka polskiego
chrapać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, chrapaćpię, chrapaćpie {{/stl 8}}– chrapnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, chrapaćnę, chrapaćnie, chrapaćnij, chrapaćnął, chrapaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} śpiąc, wydawać w … Langenscheidt Polski wyjaśnień
