końcówka

końcówka
ż III, CMs. \końcówkawce; lm D. \końcówkawek
1. «koniec, zakończenie czegoś; resztka, pozostałość»

Końcówka materiału.

Końcówka pensji.

2. elektr. «element przewodzący umocowany na końcu przewodu, służący do jego przyłączania»
3. jęz. «końcowy element wyrazu wymieniający się w formach odmiany; przyrostek fleksyjny»
4. lit. «w wersyfikacji: końcowa zgłoska wiersza»
5. sport. «ostatnia faza rozgrywek sportowych; finisz»
6. techn. «element stanowiący zakończenie jakiegoś przyrządu, części urządzenia itp., stały lub wymienny»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • końcówka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. końcówkawce; lm D. końcówkawek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} końcowa część czegoś, zakończenie; pozostałość, reszta z czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Końcówka filmu, długopisu,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Концовка — [...] слово концовка связано с профессиональной терминологией работников печати. В типографском деле оно и теперь обозначает рисунок, графическое украшение в конце рукописи, книги или в конце главы, раздела. Слово концовка образовано от… …   История слов

  • osobowy — osobowywi 1. «dotyczący osoby lub osób» Skład, stan osobowy. Dział osobowy. ∆ Osobowy fundusz płac «suma środków finansowych przeznaczonych dla pracowników etatowych za prace wykonywane w ramach zajmowanych stanowisk» ∆ jęz. Nazwy osobowe «nazwy… …   Słownik języka polskiego

  • Mateusz Możdżeń — Personal information Full name Mateusz …   Wikipedia

  • Трепка, Анджей — Анджей Трепка Andrzej Trepka Дата рождения: 16 марта 1923(1923 03 16) Место рождения: Варшава, Польша Дата смерти …   Википедия

  • cybuch — m III, D. a; lm M. y 1. «część fajki w kształcie rurki łączącej ustnik z główką» Fajka na długim, wygiętym cybuchu. Pykać, ciągnąć dym z cybucha. 2. techn. «cienka stalowa rurka zakończona z jednej strony ustnikiem, z drugiej końcówką ze stali… …   Słownik języka polskiego

  • dmuchawka — ż III, CMs. dmuchawkawce; lm D. dmuchawkawek 1. chem. «rurka metalowa zwężona ku końcowi, używana do analizy dmuchawkowej na węglu» 2. etn. «broń myśliwska (rzadziej wojenna) w kształcie rury bambusowej od 2 do 4 m długiej, z której wydmuchuje… …   Słownik języka polskiego

  • kolba — ż IV, CMs. kolbabie; lm D. kolb 1. bot. «kwiatostan groniasty typu kłosa o silnie zgrubiałej, mięsistej osi, występujący np. u roślin z rodziny obrazkowatych» Wąsate kolby kukurydzy. 2. chem. fiz. «płaskodenne lub kuliste naczynie z szyjką,… …   Słownik języka polskiego

  • końcówkowy — przym. od końcówka …   Słownik języka polskiego

  • lanca — ż II, DCMs. lancacy; lm D. lanc 1. «broń kawalerii składająca się z długiego drzewca i osadzonego na końcu metalowego grotu» 2. ogr. roln. «część opryskiwacza, zwykle w postaci wąskiej rury z końcówką rozpylającą» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”