kręgosłup

kręgosłup
m IV, D. -a, Ms. \kręgosłuppie; lm M. -y
anat. «szkielet osiowy kręgowców, którego jeden koniec dźwiga czaszkę, drugi łączy się z kośćmi miednicy; składa się z kręgów ułożonych jeden na drugim (u zwierząt - jeden za drugim) oraz z chrząstek międzykręgowych, ochrania rdzeń kręgowy»
przen. «zasady moralne, charakter»

Kręgosłup moralny.

Człowiek bez kręgosłupa.

Nie mieć kręgosłupa.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • kręgosłup — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. kręgosłuppie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oś szkieletu kręgowców składająca się z kręgów i chrząstek międzykręgowych; dźwiga czaszkę i łączy się z miednicą; ochrania… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • giętki — giętkitcy, rzad. giętszy «dający się giąć, uginać, łatwo się gnący; gibki, elastyczny, sprężysty» Giętka gałąź, łodyga, leszczyna. Giętkie deski, druty, pręty. Giętki kręgosłup węża. ◊ Człowiek o giętkim karku, mający giętki kark «umiejący być… …   Słownik języka polskiego

  • grzbietowy — przym. od grzbiet (zwykle w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Mięśnie grzbietowe. ∆ sport. Styl grzbietowy «styl pływacki polegający na tym, że zawodnik płynąc leży na wznak» ∆ zool. Płetwa grzbietowa «jedna z płetw rybich nieparzystych, przeciwległa do… …   Słownik języka polskiego

  • kość — ż V, DCMs. kośćści; lm MD. kośćści, N. kośććmi 1. «część szkieletu ludzi i zwierząt, twardy twór barwy białawej zbudowany z tkanki kostnej» Kość czołowa, goleniowa, ogonowa, policzkowa. Kości długie, krótkie, płaskie. Zapalenie, złamanie kości.… …   Słownik języka polskiego

  • kręgowiec — m II, DB. kręgowiecwca; lm M. kręgowiecwce, D. kręgowiecwców zool. kręgowce «Vertebrata, podtyp strunowców, najwyżej uorganizowane zwierzęta o dwubocznej symetrii ciała, szkielecie kostnym lub chrząstkowym, którego osią jest kręgosłup łączący się …   Słownik języka polskiego

  • odfiletować — dk IV, odfiletowaćtuję, odfiletowaćtujesz, odfiletowaćtuj, odfiletowaćował, odfiletowaćowany odfiletowywać ndk VIIIa, odfiletowaćowuję, odfiletowaćowujesz, odfiletowaćowuj, odfiletowaćywał, odfiletowaćywany «wydzielić z ryby filet, usuwając z… …   Słownik języka polskiego

  • pacierz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «modlitwa, zbiór modlitw» Mówić, odmawiać pacierz. 2. daw. «kręgosłup, krzyż» ‹czes. z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • pacierzowy — przestarz. «dotyczący kręgosłupa lub poszczególnych jego kręgów, znajdujący się w kręgosłupie; kręgowy» ∆ Stos pacierzowy, kość pacierzowa «kręgosłup» …   Słownik języka polskiego

  • piersiowy — przym. od pierś (w zn. 1) ∆ Głos, śmiech piersiowy «głos, śmiech niski, głęboki» ∆ Klatka piersiowa «część tułowia u ssaków, w której znajdują się serce i płuca, ograniczona częścią piersiową kręgosłupa, mostkiem i żebrami, a od dołu przeponą» ∆… …   Słownik języka polskiego

  • skrzywić — dk VIa, skrzywićwię, skrzywićwisz, skrzyw, skrzywićwił, skrzywićwiony rzad. skrzywiać ndk I, skrzywićam, skrzywićasz, skrzywićają, skrzywićaj, skrzywićał, skrzywićany «sprawić, że coś się staje krzywe, zgiąć coś, odchylić od linii prostej»… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”