- adwersarz
- m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -yprzestarz. «ten, kto występuje przeciw komuś, czemuś, zwalcza kogoś lub coś; przeciwnik, nieprzyjaciel»
Być czyimś adwersarzem.
Pokonać swoich adwersarzy.
‹łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.
adwersarz
Look at other dictionaries:
adwersarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm. M. e, D. y {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba występująca przeciw komuś; przeciwnik, zwłaszcza w dyskusji, sporze : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć adwersarzy. Być czyimś adwersarzem. <łac.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
adversorius — ×adversõrius (l. adwersarz) sm. (2) priešininkas: Bijais, idant nepajudintumbei prieš save adversoriaus jo DP186 … Dictionary of the Lithuanian Language
oponent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. oponentncie; lm M. oponentnci {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto oponuje, nie zgadza się z czymś, jest zwolennikiem przeciwstawnych poglądów w dyskusji; adwersarz <łac.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
