lokować

lokować
ndk IV, \lokowaćkuję, \lokowaćkujesz, \lokowaćkuj, \lokowaćował, \lokowaćowany
1. «umieszczać, rozmieszczać, sadowić»

Lokować wczasowiczów w domkach campingowych.

∆ Lokować pieniądze, kapitały itp. «zabezpieczać pieniądze, kapitały itp. wpłacając je do banku na procent, lub wkładać je w jakiś interes, żeby osiągnąć zysk lub uniknąć straty»
2. hist. «dokonywać lokacji miasta lub wsi, nadawać im przywilej lokacyjny»
lokować się «zajmować miejsce, sadowić się»

Wygodnie lokował się na bryczce.

‹z łac.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • lokować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, lokowaćkuję, lokowaćkuje, lokowaćany {{/stl 8}}– ulokować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} umieszczać kogoś, coś w jakimś miejscu; ustawiać, rozmieszczać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • lokować — w kimś, w czymś nadzieję (nadzieje) zob. nadzieja 1 …   Słownik frazeologiczny

  • lokować się – ulokować się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w relacji przestrzennej: zajmować jakieś miejsce, umieszczać się gdzieś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ulokować się w przedziale. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nadzieja — 1. Lokować, pokładać w kimś, w czymś nadzieję (nadzieje), wiązać nadzieje (nadzieję), oczekiwania z kimś, z czymś «spodziewać się czegoś dobrego po kimś, po czymś, obiecywać sobie coś po kimś, po czymś»: (...) ludzie radykalnie kontestujący… …   Słownik frazeologiczny

  • bank — m III, D. u, N. bankkiem; lm M. i 1. «przedsiębiorstwo przeprowadzające operacje pieniężne, głównie kredytowe, np. przyjmowanie wkładów od klientów, zaciąganie pożyczek w innych bankach, udzielanie kredytów, emitowanie banknotów, obligacji i in.; …   Słownik języka polskiego

  • kolokować — ndk IV, kolokowaćkuję, kolokowaćkujesz, kolokowaćkuj, kolokowaćował, kolokowaćowany hist. «osadzać, lokować kogoś jako wierzyciela wspólnie z innymi wierzycielami na części majątku dłużnika» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • lokowanie — ↨ lokowanie się n I rzecz. od lokować (się) …   Słownik języka polskiego

  • ładować — ndk IV, ładowaćduję, ładowaćdujesz, ładowaćduj, ładowaćował, ładowaćowany «napełniać coś czymś, składać coś do czegoś, na coś w celu przewiezienia, wysłania dokądś; pakować» Ładować coś do torby, do kufra. Ładować coś na wozy, na samochody. ∆… …   Słownik języka polskiego

  • osiedlać — ndk I, osiedlaćam, osiedlaćasz, osiedlaćają, osiedlaćaj, osiedlaćał, osiedlaćany osiedlić dk VIa, osiedlaćlę, osiedlaćlisz, osiedl, osiedlaćlił, osiedlaćlony «umożliwiać komuś zamieszkanie gdzieś, osadzać kogoś w jakiejś siedzibie, na jakichś… …   Słownik języka polskiego

  • oszczędność — ż V, DCMs. oszczędnośćści 1. blm «oszczędny tryb życia; bycie oszczędnym» Przysłowiowa oszczędność Szkotów. □ Oszczędnością i pracą ludzie się bogacą. 2. blm «oszczędne użytkowanie, zużywanie czegoś» Oszczędność węgla, gazu. przen. Oszczędność… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”