marnować

marnować
ndk IV, \marnowaćnuję, \marnowaćnujesz, \marnowaćnuj, \marnowaćował, \marnowaćowany
«zużywać bez korzyści, bez potrzeby, ze szkodą; doprowadzać do zniszczenia; nie wykorzystywać należycie; trwonić, niszczyć, tracić»

Marnować czas, pieniądze, siły na coś.

Nie marnować okazji.

marnować się
1. strona zwrotna czas. marnować

Marnować się na nieodpowiednim stanowisku.

Jedź w świat, marnujesz się tutaj.

2. «być marnowanym, ulegać zniszczeniu»

Gospodarstwo marnuje się.

Czyjeś zdolności się marnują.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • marnować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, marnowaćnuję, marnowaćnuje, marnowaćany {{/stl 8}}– zmarnować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować, że coś staje się bezużyteczne, traci wartość, zostaje zniszczone; zużywać bez pożytku,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • marnować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie być wykorzystanym należycie, nie móc rozwijać w pełni swoich możliwości, talentu itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czyjś talent marnuje się. Ktoś marnuje się, pracując w biurze. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bomblować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, bomblowaćluję, bomblowaćluje, pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} marnować czas na hulankach, zabawiając się i popijając : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bomblować przez cały tydzień w barze …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozmieniać się na drobne — {{/stl 13}}{{stl 7}} marnować swój talent na błahe sprawy; zużywać swoje uzdolnienia, umiejętności na rzeczy mało ważne, zamiast skupić się na jednym wielkim przedsięwzięciu; marnować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zajmując się tyloma rzeczami naraz,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bałamucić — ndk VIa, bałamucićcę, bałamucićcisz, bałamucićuć, bałamucićcił, bałamucićcony 1. «starać się pozyskać czyjeś (zwykle kobiety) względy, zawracać komuś głowę; flirtować, kokietować» Bałamucić dziewczynę. Bałamucić cudzą żonę. 2. «wprowadzać w błąd; …   Słownik języka polskiego

  • bezużytecznie — przysłów. od bezużyteczny Marnować bezużytecznie czas. Ziemia nie uprawiana, leżąca bezużytecznie …   Słownik języka polskiego

  • błoto — n III, Ms. błocie; lm D. błot 1. «rozmokła, gliniasta ziemia, tworząca gęstą, lepką masę» Grzęznąć w błocie. Brnąć po błocie. Ubrudzić sobie błotem pantofle. Wpaść w błoto. ∆ med. Błoto lecznicze «borowina» ◊ Rzucać pieniądze w błoto «marnować,… …   Słownik języka polskiego

  • czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… …   Słownik języka polskiego

  • lubić — ndk VIa, lubićbię, lubićbisz, lub, lubićbił, lubićbiany «znajdować w czymś upodobanie, przyjemność, mieć skłonność do czegoś lub kogoś; czuć do kogoś sympatię, być przywiązanym do kogoś lub czegoś» Lubić kogoś lub coś ogromnie, serdecznie,… …   Słownik języka polskiego

  • marnieć — ndk III, marniećeję, marniećejesz, marniećej, marniećniał, marniećnieli «stawać się marnym; marnować się, niszczeć, ginąć; mizernieć» Rośliny marnieją bez wody. Chudnie i marnieje ze zmartwień …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”