- miauczeć
- [wym. miau-czeć]ndk VIIb, \miauczećczy, miaucz, \miauczećczał - miauknąć [wym. miau-knąć] dk Va, \miauczećnie, \miauczećnij, \miauczećnął, \miauczećnęła, \miauczećnąwszy«o kocie i niektórych zwierzętach z rodziny kotów: wydawać charakterystyczny głos, dźwięk miau»
Słownik języka polskiego . 2013.
См. также в других словарях:
miauczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, miauczećczę, miauczećczy, miauczećczał, miauczećczeli {{/stl 8}}– miauknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, miauczećnę, miauczećnie, miauczećnij, miauczećnął, miauczećnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
miauknąć — → miauczeć … Słownik języka polskiego
miauczenie — [wym. miau czenie] n I rzecz. od miauczeć … Słownik języka polskiego
miauknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}miauczeć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
żałośnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., żałośnieej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób uzewnętrzniający żal, tęsknotę, poczucie krzywdy, smutku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jęczeć, skarżyć się, piszczeć, skomleć, miauczeć,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
