migotać

migotać
ndk IX, \migotaćoczę, (\migotaćocę), \migotaćoczesz (\migotaćocesz), \migotaćocz, \migotaćał
1. «świecić nierównym lub przerywanym światłem, blaskiem; skrzyć się, mienić się, lśnić się, błyskać; dawać się widzieć raz po raz przez krótką chwilę»

Gwiazdy migocą.

Ogień migotał na kominku.

Na grobach migoczą światełka.

Migoczą płomienie świec.

Rzeka migoce w słońcu.

Czarne plamy migotały mu przed oczami.

2. «o przedmiotach błyszczących: być w ruchu, poruszać się szybko, rzucając błyski; rzad. poruszać szybko czymś błyszczącym»

Igły migotały w rękach kobiet.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • migotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, migoczę || migocę, migocze || migoce {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} emitować szybko zmieniające się lub przerywane światło, blask; skrzyć się, błyskać; także: być widocznym raz… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • błyskać — ndk I, błyskaćam, błyskaćasz, błyskaćają, błyskaćaj błysnąć dk Va, błyskaćnę, błyśniesz, błyśnie, błyśnij, błyskaćnął, błyskaćnęła a. błyskaćsła, błyskaćnęli 1. «świecić czymś krótko, z przerwami, migotać poruszając czymś świecącym, błyszczącym»… …   Słownik języka polskiego

  • ćmić — ndk VIa, ćmię, ćmisz, ćmij, ćmił 1. ćmiony «osłabiać widoczność, przyciemniać, przyćmiewać, przesłaniać» Mgła ćmi słońce. Łzy ćmią oczy. Przesądy światło ćmiące. (Mickiewicz) ◊ Ćmi w oczach «traci się możność rozróżniania przedmiotów» 2. «palić… …   Słownik języka polskiego

  • drgać — ndk I, drga, drgaćają, drgaćał drgnąć dk Va, drgaćnę, drgaćniesz, drgaćnij, drgaćnął, drgaćnęła, drgaćnęli, drgaćnąwszy 1. «wykonywać szybkie, ledwie widoczne powtarzające się ruchy; trząść się, dygotać, drżeć» Drgnął nerwowo. Komuś drga powieka …   Słownik języka polskiego

  • drżeć — ndk VIIb, drżę, drżysz, drżyj, drżał, drżeli 1. «trząść się, dygotać, drgać» Drżeć jak liść, jak osika, jak galareta, jak w febrze. Drżeć na całym ciele. Drżeć z zimna, ze strachu, z gniewu. Głos jej drżał. Ręce mu drżały ze zdenerwowania. Dom… …   Słownik języka polskiego

  • grać — ndk I, gram, grasz, grają, graj, grał, grany 1. «brać udział w grach towarzyskich, sportowych lub hazardowych» Grać w berka, w chowanego, w ciuciubabkę, w kotka i myszkę. Grać w bilard, w domino, w loteryjkę, w warcaby. Grać w koszykówkę, w… …   Słownik języka polskiego

  • igrać — ndk I, igraćam, igraćasz, igraćają, igraćaj, igraćał 1. «robić sobie z czegoś zabawkę, żarty, igraszkę, traktować coś lekceważąco albo jak zabawę; żonglować» Igrać ze śmiercią, z chorobą. Igrać czyimiś uczuciami. Nie igraj, bo się doigrasz! ◊… …   Słownik języka polskiego

  • migotanie — n I rzecz. od migotać ∆ astr. Migotanie gwiazd «szybkie zmiany położeń, jasności i barwy gwiazd, wywołane nieregularnymi ruchami atmosfery Ziemi» ∆ med. Migotanie komór (serca) «liczne skurcze dodatkowe powstające w różnych odcinkach komór serca» …   Słownik języka polskiego

  • mrugać — ndk I, mrugaćam, mrugaćasz, mrugaćają, mrugaćaj, mrugaćał mrugnąć dk Va, mrugaćnę, mrugaćniesz, mrugaćnij, mrugaćnął, mrugaćnęła, mrugaćnęli, mrugaćnąwszy 1. «poruszać szybko powiekami» Mrugać powiekami, oczami. Mrugnął do kogoś porozumiewawczo.… …   Słownik języka polskiego

  • pełgać — ndk I, pełgaćga, pełgaćają, pełgaćał «o ogniu, płomieniu, świetle, blasku itp.: palić się, świecić nierówno i niepewnie, chybotliwie; przesuwać się nisko; chwiać się, migotać, pełzać» Blask ognia pełgał po ścianach. Niepewnie pełgający płomień… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”