mina

I

ż IV, CMs. minie; lm D. min

«wyraz twarzy, układ rysów wyrażający czyjś chwilowy nastrój, odzwierciedlający czyjeś usposobienie lub nadający komuś jakiś wygląd, pozory kogoś, czegoś»

Wesoła, figlarna, zadowolona, zuchowata, bohaterska, uroczysta, tajemnicza, oficjalna, obojętna, urzędowa mina.

Bezczelna, wyniosła, pogardliwa, gniewna, smutna, posępna, zafrasowana, zakłopotana mina.

Kwaśna, skwaszona mina.

Zrobić głupią minę.

Mieć minę niewiniątka.

Chodzić z miną bohatera.

Przybrać minę obrażonej.

Widać coś z czyjejś miny, po czyjejś minie.

◊ Grobowa, pogrzebowa mina «smutny, posępny wyraz twarzy»

◊ Rzadka mina «mina wyrażająca niepewność, zakłopotanie, czasem też zawód, rozczarowanie»

◊ Robić, stroić miny a) «przybierać różny wyraz twarzy» b) «zachowywać się kapryśnie, okazywać niezadowolenie»

◊ Robić dobrą minę (do złej gry) «udawać zadowolenie, dobre samopoczucie (mimo nie sprzyjającej sytuacji)»

◊ Nadrabiać miną «udawać pewnego siebie, starać się nie dać poznać po sobie, że się jest w przykrej sytuacji»

◊ Mina komuś zrzedła «ktoś stracił pewność siebie»

◊ przestarz. Gęsta, tęga mina «mina zadzierzysta, wyrażająca pewność siebie»

‹fr.›

II

ż IV, CMs. minie; lm D. min

«ładunek materiału wybuchowego wraz z urządzeniem zapalającym i zabezpieczającym, umieszczony w specjalnej obudowie, służący do niszczenia, wysadzania w powietrze jednostek nieprzyjacielskich, sprzętu bojowego, obiektów obronnych itp.»

Mina lądowa, morska.

Mina przeciwczołgowa, przeciwpancerna.

Mina elektryczna, magnetyczna.

Mina kontaktowa.

Mina pływająca.

Wykrywacz min.

Okręt - stawiacz min.

Podkładać, podsadzać miny pod coś.

Zakładać miny.

Rozbrajać miny.

Oczyścić teren z min.

Mina rozerwała kogoś.

‹fr.›

III

ż IV, CMs. minie; lm D. min

hist. «starożytna jednostka wagi, używana w Babilonii i Asyrii, później jednostka pieniężna, używana też w Grecji, równa 1/60 talenta albo 100 drachmom»

‹łac. z gr.›