na piechotę
Look at other dictionaries:
na piechotę — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bez korzystania z jakiegokolwiek środka lokomocji; pieszo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wybrać się gdzieś na piechotę. Chodzić do pracy na piechotę. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
piechota — ż IV, CMs. piechotaocie, blm «rodzaj wojsk prowadzący walkę zwykle w najbliższej styczności z nieprzyjacielem, dawniej przemieszczający się i walczący pieszo, dziś wyposażony we własne środki transportu; żołnierze należący do tej formacji»… … Słownik języka polskiego
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
stół — 1. Dzielić z kimś stół i łoże «prowadzić z kimś wspólne gospodarstwo i współżyć z nim seksualnie»: Niełatwo znaleźć faceta, z którym chciałoby się dzielić stół i łoże (...). Roz bezp 1998. 2. Jechać, poruszać się itp. (równo) jak po stole «jechać … Słownik frazeologiczny
bazooka — [wym. bazuka] ż III, CMs. bazookaooce; lm D. bazookaook wojsk. «bezodrzutowe działo przeciwpancerne, strzelające pociskami rakietowymi, używane przez piechotę amerykańską w II wojnie światowej; pancerzownica» ‹ang.› … Słownik języka polskiego
halabarda — ż IV, CMs. halabardardzie; lm D. halabardaard hist. «broń kłująca składająca się z siekiery, grotu i haka, osadzonych na długim drzewcu, używana w średniowieczu przez piechotę, od XVII w. przez straż miejską i pałacową» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
kapalin — m IV, D. u, Ms. kapalinnie; lm M. y hist. «hełm z szerokim rondem opuszczonym w dół, przypominający kształtem kapelusz, używany od XIV w. w Europie Zach., głównie przez piechotę; w Polsce XVI XVIII w. przekształcony przez dodanie osłony na nos,… … Słownik języka polskiego
kontrmarsz — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. hist. «w w. XVI i XVII: sposób prowadzenia walki przez piechotę zachodnioeuropejską» 2. hist. «w w. XVIII i na przełomie w. XIX i XX: marsz w kierunku przeciwnym do dotychczasowego, w celu dostosowania ugrupowania… … Słownik języka polskiego
morion — I m IV, D. u, Ms. morionnie; lm M. y miner. «czarna odmiana kwarcu, minerał używany w jubilerstwie» ‹niem. z łc.› II m IV, D. u, Ms. morionnie; lm M. y «rodzaj hełmu otwartego, używanego przez piechotę w XVI i XVII w.» ‹hiszp.› … Słownik języka polskiego
