nabuntować

nabuntować
dk IV, \nabuntowaćtuję, \nabuntowaćtujesz, \nabuntowaćtuj, \nabuntowaćował, \nabuntowaćowany
«namówić kogoś do buntu, sprzeciwu; podburzyć, podjudzić»

Musiał go ktoś nabuntować, że się tak upiera.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • nabuntować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}buntować {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • buntować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, buntowaćtuję, buntowaćtuje, buntowaćany {{/stl 8}}– nabuntować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, {{/stl 8}}{{stl 7}}z {{/stl 7}}{{stl 22}}buntować {{/stl 22}}{{stl 8}}dk Ia, {{/stl 8}}{{stl 7}} wpływać na postawę kogoś,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”