nakrzyczeć

nakrzyczeć
dk VIIb, \nakrzyczećczę, \nakrzyczećczysz, \nakrzyczećkrzycz, \nakrzyczećczał, \nakrzyczećczeli
pot. «narobić krzyku, dużo, głośno krzyczeć; nawymyślać»

Nakrzyczeć na nieposłuszne dziecko.

nakrzyczeć się «krzyczeć długo; nawymyślać do woli»

Dzieci nakrzyczały się i nabiegały przez cały dzień.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • nakrzyczeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}krzyczeć II {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nakrzyczeć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, nakrzyczeć sięczę się, nakrzyczeć sięczy się, nakrzyczeć sięczał się, nakrzyczeć sięczeli się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} złajać, skarcić kogoś, krzycząc na niego długo lub… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nawrzeszczeć — dk VIIb, nawrzeszczećczę, nawrzeszczećczysz, nawrzeszczećwrzeszcz, nawrzeszczećczał, nawrzeszczećczeli pot. «wydać wiele wrzasków, krzyków; nakrzyczeć» Nawrzeszczeć na dziecko. nawrzeszczeć się «zmęczyć się wydawaniem wrzasków, krzyków,… …   Słownik języka polskiego

  • nadrzeć — dk XI, nadrzećdrę, nadrzećdrzesz, nadrzećdrzyj, nadrzećdarł, nadrzećdarty 1. «wydrzeć, wyszarpać czegoś pewną ilość; drąc, wyrywając coś zgromadzić pewną ilość» Nadrzeć mchu, trawy, pierza. 2. «drąc zniszczyć dużo czegoś; narozdzierać, zedrzeć»… …   Słownik języka polskiego

  • nagardłować się — dk IV, nagardłować sięłuję się, nagardłować sięłujesz się, nagardłować sięłuj się, nagardłować sięował się pot. «powiedzieć wiele czegoś gardłując, mówiąc z przejęciem, ożywieniem; powiedzieć dużo zdzierając gardło, wysilić się przy głośnym… …   Słownik języka polskiego

  • nahałasować — dk IV, nahałasowaćsuję, nahałasowaćsujesz, nahałasowaćsuj, nahałasowaćował «narobić wiele hałasu, szumu, wrzasku, nakrzyczeć» nahałasować się «spędzić wiele czasu na hałasowaniu, zmęczyć się hałasowaniem» Dzieci nahałasowały się do woli …   Słownik języka polskiego

  • obsztorcować — dk IV, obsztorcowaćcuję, obsztorcowaćcujesz, obsztorcowaćcuj, obsztorcowaćował, obsztorcowaćowany pot. «nakrzyczeć na kogoś, zwymyślać; objechać» …   Słownik języka polskiego

  • obtańcować — dk IV, obtańcowaćcuję, obtańcowaćcujesz, obtańcowaćcuj, obtańcowaćował, obtańcowaćowany obtańcowywać ndk VIIIa, obtańcowaćowuję, obtańcowaćowujesz, obtańcowaćowuj, obtańcowaćywał, obtańcowaćywany 1. pot. «nawymyślać komuś, nakrzyczeć na kogoś» 2 …   Słownik języka polskiego

  • wykrzyczeć — dk VIIb, wykrzyczećczę, wykrzyczećczysz, wykrzyczećkrzycz, wykrzyczećczał, wykrzyczećczany «krzycząc wypowiedzieć, wyjawić coś; krzycząc wyładować coś z siebie (zwykle złość, wzburzenie)» Wykrzyczeć przed kimś swoje pretensje. Wykrzyczeć… …   Słownik języka polskiego

  • wywrzeszczeć — dk VIIb, wywrzeszczećczę, wywrzeszczećczysz, wywrzeszczećwrzeszcz, wywrzeszczećczał, wywrzeszczećczeli, wywrzeszczećczany rzad. wywrzasnąć dk Va, wywrzeszczećnę, wywrzeszczećwrzaśniesz, wywrzeszczećwrzaśnij, wywrzeszczećnął, wywrzeszczećnęła,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”