namotać

dk I, \namotaćam, \namotaćasz, \namotaćają, \namotaćaj, \namotaćał, \namotaćany

1. «motając zwinąć, nawinąć na coś pewną ilość nici, przędzy, sznurka itp.»

Namotać bawełny, wełny do cerowania.

Namotać linkę na haki.

◊ przestarz. Namotać sobie na wąs (przeciw komuś, na coś) «uwziąć się na kogoś, na coś, powziąć względem kogoś (zwykle przeciw komuś) pewne zamiary; zagiąć na kogoś, na coś parol»

2. pot. «narobić intryg; nagmatwać, naplątać, nakręcić»

Namotał tak, że wszystkich z wszystkimi pokłócił.

3. pot. «odpowiednio przygotować grunt, aby móc urzeczywistnić jakiś zamiar, nadać czemuś bieg; zaaranżować, urządzić coś»

Namotać sobie spotkanie, randkę, romans.