naskarżyć

naskarżyć
dk VIb, \naskarżyćżę, \naskarżyćżysz, \naskarżyćskarż, \naskarżyćżył
«obwinić kogoś przed kimś»

Naskarżyć ojcu na brata.

naskarżyć się «skarżąc się długo, użalić się, nautyskiwać; spędzić jakiś czas na skargach, utyskiwaniach»

Naskarżyć się na ciężkie życie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • naskarżyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}skarżyć I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • skarżyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, skarżyćżę, skarżyćży {{/stl 8}}– naskarżyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} informować kogoś sprawującego opiekę, nadzór o czyimś przewinieniu; obwiniać kogoś przed kimś, donosić na kogoś;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… …   Słownik języka polskiego

  • zapodać — dk I, zapodaćam, zapodaćasz, zapodaćają, zapodaćaj, zapodaćał, zapodaćany zapodawać ndk IX, zapodaćdaję, zapodaćdajesz, zapodaćwaj, zapodaćwał, zapodaćwany 1. pot. «powiedzieć, poinformować, zawiadomić, przedstawić; nagadać, naplotkować,… …   Słownik języka polskiego

  • iść [pójść, lecieć, polecieć i in.] z gębą [językiem, jęzorem, ozorem] — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} iść, pójść naskarżyć, donieść na kogoś; donosić, szybko powiadamiać kogoś o czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zauważyła, że brat podkrada cukierki i poleciała z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”