Nawoływać hop, hop!
Nawoływać psy.
Nawoływać do pracy.
Nawoływać do poprawy, do skruchy.
Nawoływać się w lesie.
Słownik języka polskiego . 2013.
nawoływać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, nawoływaćłuję, nawoływaćłuje, nawoływaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wołać długo, uporczywie, raz za razem; wydawać okrzyki w celu przywołania kogoś; przywoływać kogoś;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nawoływać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wołać się wzajemnie, przywoływać jeden drugiego, przyzywać się, skrzykiwać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nawoływać się w lesie. Nawoływać się z daleka. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przez — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku» 1. «będący wykładnikiem relacji przestrzennej między wykonawcą czynności a początkiem i końcem drogi ruchu lub między wykonawcą czynności a przeszkodą… … Słownik języka polskiego
prostować — czyjeś ścieżki «nawoływać do dobrego, pouczać o tym, co dobre, naprawiać czyjeś błędy»: (...) biegli do niej jak do najczulszej matki, gdyż potrafiła dawać im zbawienne rady, prostować ścieżki i kształtować osobowości. T. Kwiatkowski, Panopticum … Słownik frazeologiczny
głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny … Słownik języka polskiego
helokać — ndk I, helokaćam, helokaćasz, helokaćają, helokaćaj, helokaćał gw. «śpiewnie nawoływać się w górach, wykrzykując helo, helo» … Słownik języka polskiego
hukać — ndk I, hukaćam, hukaćasz, hukaćają, hukaćał huknąć dk Va, hukaćnę, hukaćniesz, hukaćnął, hukaćnęła, hukaćnęli, hukaćnąwszy 1. «o niektórych ptakach i owadach: wydawać głuchy, przeciągły lub przerywany głos, dźwięk» Hukały sowy i puszczyki. 2.… … Słownik języka polskiego
nawołująco — przysłów. od nawołujący (p. nawoływać) … Słownik języka polskiego
prostować — ndk IV, prostowaćtuję, prostowaćtujesz, prostowaćtuj, prostowaćował, prostowaćowany 1. «czynić prostym, równym coś krzywego, zgiętego, nierównego itp.; nadawać czemuś prosty kierunek; wyprostowywać, wyrównywać, wygładzać» Prostować zgięty gwóźdź … Słownik języka polskiego
przynaglająco — «w sposób przynaglający» Nawoływać przynaglająco kogoś … Słownik języka polskiego
