niedomagać

niedomagać
ndk I, \niedomagaćam, \niedomagaćasz, \niedomagaćają, \niedomagaćaj, \niedomagaćał
«być niezupełnie zdrowym, często chorować, zapadać na zdrowiu»

Zaczęła niedomagać.

Od dawna niedomaga na serce.

przen. «nie dopisywać, szwankować, mieć braki, usterki»

Silnik niedomaga.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • niedomagać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, niedomagaćam, niedomagaća, niedomagaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cierpieć na jakąś dolegliwość, zwykle przez dłuższy okres, podupadać na zdrowiu : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kość — 1. pot. Coś rozeszło się, rozlazło się po kościach «coś skończyło się bez przykrych skutków»: Na szczęście sprawa jakoś rozeszła się po kościach i wszystko dobrze się skończyło. Cosm 12/2000. 2. pot. Czuć coś w kościach «odczuwać skutki wysiłku,… …   Słownik frazeologiczny

  • cherlać — ndk I, cherlaćam, cherlaćasz, cherlaćają, cherlaćaj, cherlaćał «być przez dłuższy czas słabym, mizernym, cierpiącym, chorowitym; podupadać na zdrowiu; marnieć, kwękać, niedomagać» Cherlać od wczesnej młodości …   Słownik języka polskiego

  • chronicznie — przysłów. od chroniczny Chronicznie zaziębiony, głodny. Chronicznie niedomagać …   Słownik języka polskiego

  • kość — ż V, DCMs. kośćści; lm MD. kośćści, N. kośććmi 1. «część szkieletu ludzi i zwierząt, twardy twór barwy białawej zbudowany z tkanki kostnej» Kość czołowa, goleniowa, ogonowa, policzkowa. Kości długie, krótkie, płaskie. Zapalenie, złamanie kości.… …   Słownik języka polskiego

  • kuleć — ndk III, kulećeję, kulećejesz, kulećlał, kulećeli «utykać na nogę wskutek wady organicznej, okaleczenia albo chwilowego bólu» Szedł z lekka kulejąc. Kulała od urodzenia. przen. «źle się rozwijać, niedomagać, szwankować» Rozmowa kulała.… …   Słownik języka polskiego

  • kwękać — ndk I, kwękaćam, kwękaćasz, kwękaćają, kwękaćaj, kwękaćał pot. «czuć się niezdrowym, niedomagać; narzekać, utyskiwać» Była całe życie słaba i kwękająca …   Słownik języka polskiego

  • nie- — «pierwszy człon wyrazów złożonych pisany łącznie (wyjątkowo z łącznikiem)» a) «będący częścią przymiotnika złożonego oznaczającą zwykłe zaprzeczenie (cechy wyrażanej przez przymiotnik podstawowy), np. nieczytelny, niepełnoletni, nieżonaty, nierad …   Słownik języka polskiego

  • niedomaganie — n I 1. rzecz. od niedomagać. 2. lm D. niedomaganiegań «brak zdrowia; objaw choroby, zaburzenia w funkcjonowaniu jakiegoś organu wewnętrznego» Nękały go niedomagania wieku starczego. Niedomaganie serca, żołądka. przen. «usterka, wada, brak»… …   Słownik języka polskiego

  • cherlać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, cherlaćam, cherlaća, cherlaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być słabowitym, chorowitym; także podupadać na zdrowiu; niedomagać, kwękać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cherlać od… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”