niesłuszny

niesłuszny
«nie mający uzasadnienia; bezpodstawny, nie usprawiedliwiony»

Niesłuszny sąd.

Niesłuszna decyzja, opinia, sprawa.

Niesłuszne podejrzenia.

Niesłuszne postępowanie.

Niesłuszne wnioski.

praw. Niesłuszne wzbogacenie «uzyskanie korzyści majątkowej cudzym kosztem, bez podstawy prawnej, z reguły podlegające zwrotowi»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • niesłuszny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} nieoparty na słusznych przesłankach, niemający uzasadnienia; bezpodstawny, niesprawiedliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wysuwać niesłuszne zarzuty. Wypowiadać niesłuszne sądy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bezpodstawny — «nie mający podstawy; nieuzasadniony, niesłuszny» Bezpodstawne pretensje, roszczenia, zarzuty. ∆ praw. Bezpodstawne wzbogacenie «uzyskanie korzyści majątkowej cudzym kosztem, bez podstawy prawnej, np. przez przelew kwoty na niewłaściwy rachunek… …   Słownik języka polskiego

  • insynuacja — ż I, DCMs. insynuacjacji; lm D. insynuacjacji (insynuacjacyj) «przypisywanie, wmawianie komuś postępków, myśli, intencji itp. nieprawdziwych, krzywdzących daną osobę; niesłuszny zarzut, wymysł (o kimś)» Złośliwe insynuacje. Insynuacje pod czyimś… …   Słownik języka polskiego

  • niesłusznie — przysłów. od niesłuszny Niesłusznie kogoś podejrzewać, posądzać. Niesłusznie postępować …   Słownik języka polskiego

  • niesłuszność — ż V, DCMs. niesłusznośćści, blm rzecz. od niesłuszny Oczywista niesłuszność. Niesłuszność zarzutów …   Słownik języka polskiego

  • nieuzasadniony — «nie mający uzasadnienia, podstaw; bezpodstawny, niesłuszny» Nieuzasadnione pretensje, roszczenia, zarzuty. Nieuzasadnione hipotezy …   Słownik języka polskiego

  • omyłka — ż III, CMs. omyłkałce; lm D. omyłkałek «spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością; niesłuszny postępek; błąd, pomyłka» Drobna, niewielka, poważna omyłka. Omyłka w liczeniu, w rachunkach. Sprostować omyłkę. Zrobić coś przez omyłkę. Liczyć bez …   Słownik języka polskiego

  • trafiać — ndk I, trafiaćam, trafiaćasz, trafiaćają, trafiaćaj, trafiaćał, trafiaćany trafić dk VIa, trafiaćfię, trafiaćfisz, traf, trafiaćfił, trafiaćfiony 1. «o strzelającym, rzucającym czymś; o pocisku: dosięgać celu; nie chybiać, nie pudłować» Trafiać… …   Słownik języka polskiego

  • zaboleć — dk VIIa, zabolećboli, zabolećbolał (z podmiotem nieżywotnym) 1. «sprawić ból zmysłowe wrażenie cierpienia; zacząć boleć, rozboleć» Zabolała kogoś głowa, ręka. Rana ostro zabolała. Zabolało kogoś w krzyżu, w kolanie. ◊ Zabolało kogoś serce… …   Słownik języka polskiego

  • bezpodstawny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, za którym nie stoi żadna racja; niemający uzasadnienia, podstaw; niesłuszny, bezprawny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezpodstawne posądzenie. Bezpodstawne żale. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”