nieuchronny

nieuchronny
«taki, przed którym nie można się uchronić, który musi nastąpić; nieunikniony, niechybny, nieubłagany»

Nieuchronna klęska, zagłada.

Nieuchronna starość, śmierć.

Nieuchronne zmiany.

Nieuchronny koniec.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • nieuchronny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, przed którym nie można się uchronić, który na pewno nastąpi; pewny, niechybny, nieunikniony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieuchronna katastrofa, zguba, bitwa. Nieuchronny finał. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Крылатые гусары — «Атака гусарии», А. Орловский. Масло, холст, начало XIX века. Гусария[1], или крыла …   Википедия

  • fatalność — ż V, DCMs. fatalnośćści, blm 1. «splot nieszczęść, niepowodzeń; pech» Fatalność wisi nad kimś, prześladuje, ściga kogoś. 2. rzad. «los nieuchronny, przeznaczenie, nieubłagana konieczność» …   Słownik języka polskiego

  • fatalny — fatalnyni, fatalnyniejszy 1. «przynoszący niepowodzenie; zgubny, feralny, pechowy» Fatalny los. Fatalne następstwa, skutki. Fatalny błąd, przypadek, zbieg okoliczności. Fatalna liczba. 2. «niepomyślny, nieprzyjemny, bardzo zły, okropny» Fatalny… …   Słownik języka polskiego

  • konieczny — koniecznyni, koniecznyniejszy «nie dający się uniknąć, bezwzględnie potrzebny; nieuchronny, nieodzowny, niezbędny, przymusowy» Konieczna operacja. Konieczny wyjazd. Wykształcenie średnie konieczne. ∆ filoz. Sąd konieczny «sąd (twierdzenie)… …   Słownik języka polskiego

  • niechybny — niechybnyni «taki, który z pewnością nastąpi, nie dający się uniknąć; zupełnie pewny; nieuchronny, niezawodny» Niechybna śmierć, zagłada. Grozi mu niechybna ślepota. Niechybna klęska …   Słownik języka polskiego

  • nieubłagany — nieubłaganyni 1. «nie dający się ubłagać; nieprzejednany, bezwzględny» Nieubłagany wierzyciel. Być nieubłaganym dla kogoś. 2. «nie dający się zmienić; nieodwołalny, nieunikniony, nieuchronny» Nieubłagany los. Nieubłagana śmierć …   Słownik języka polskiego

  • nieuchronnie — «w sposób nieuchronny, bez możności uniknięcia czegoś, nieodwołalnie» Ktoś nieuchronnie skazany na śmierć …   Słownik języka polskiego

  • nieuchronność — ż V, DCMs. nieuchronnośćści, blm rzecz. od nieuchronny Nieuchronność zmian społecznych. Nieuchronność śmierci …   Słownik języka polskiego

  • nieunikniony — «taki, którego nie można uniknąć, który musi nastąpić; nieuchronny, nieubłagany» Nieunikniona konieczność. Nieunikniona operacja, katastrofa …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”