bąkać

ndk I, \bąkaćam, \bąkaćasz, \bąkaćają, \bąkaćaj, \bąkaćał, \bąkaćany - bąknąć dk Va, \bąkaćnę, \bąkaćniesz, \bąkaćnij, \bąkaćnął, \bąkaćnęła, \bąkaćnęli, \bąkaćnięty, \bąkaćnąwszy

1. «mówić niewyraźnie, cicho; czytać nieudolnie»

Bąkać coś cicho, pod nosem.

Bąknąć powitanie, odpowiedź.

2. «napomykać o czymś, szeptać o czymś; przebąkiwać»

Zaczęto bąkać o mających nastąpić zmianach.

Bąknąć, że się coś wie.

3. łow. «o niektórych ptakach: wydawać głos podobny do głosu bąka - ptaka lub owada»