- nieuważnie
- «nie zwracając uwagi, z roztargnieniem; niedbale»
Pracować nieuważnie.
Przeczytać coś nieuważnie.
Słownik języka polskiego . 2013.
nieuważnie
Look at other dictionaries:
nieuważnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} nie skupiając się na tym, co się robi; z roztargnieniem, byle jak, niedbale : {{/stl 7}}{{stl 10}}Słuchał wykładu nieuważnie. Nieuważnie grał w karty. Sprawdził dane nieuważnie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
półuchem — Słuchać, wysłuchać czegoś półuchem «słuchać nieuważnie, niedokładnie; słuchać jednym uchem»: Aldo z Anną szli przed nami, rejent towarzyszył mnie. Słuchałem półuchem tego, co mi mówił, patrzyłem na młodych idących przodem. J. Iwaszkiewicz, Nowele … Słownik frazeologiczny
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
jeden — + jedna, jedno jedni, odm. jak przym. 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 1» Jeden kandydat. Jeden grosz. Jedna sztuka. Rękawiczki z jednym palcem. ∆ Jedna druga, jedna trzecia, jedna dziesiąta «połowa, trzecia, dziesiąta część czegoś» ◊… … Słownik języka polskiego
półuchem — zwykle w zwrocie: Słuchać półuchem «słuchać nieuważnie; słuchać jednym uchem» … Słownik języka polskiego
słuchać — ndk I, słuchaćam, słuchaćasz, słuchaćają, słuchaćaj, słuchaćał, słuchaćany 1. «świadomie odbierać wrażenia dźwiękowe; zwracać uwagę na to, co się słyszy; starać się słyszeć coś; odbierać i rozumieć czyjąś wypowiedź» Słuchać uważnie, z uwagą, z… … Słownik języka polskiego
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
wyjść — dk, wyjśćjdę, wyjśćjdziesz, wyjdź, wyszedł, wyszła, wyszli wychodzić ndk VIa, wyjśćdzę, wyjśćdzisz, wyjśćchodź, wyjśćdził 1. «opuścić jakieś miejsce, zwykle udając się dokądś, w jakimś celu» Wyjść z domu. Wyjść na spacer. Wyjść po zakupy. Wyjść… … Słownik języka polskiego
wypuścić — dk VIa, wypuścićpuszczę, wypuścićcisz, wypuścićpuść, wypuścićcił, wypuścićpuszczony wypuszczać ndk I, wypuścićam, wypuścićasz, wypuścićają, wypuścićaj, wypuścićał, wypuścićany 1. «przestać trzymać coś (zwykle w ręce, w rękach) zwalniając uchwyt;… … Słownik języka polskiego
chałturnik — Ktoś, kto pracuje niechlujnie lub nieuważnie, zwłaszcza z braku motywacji Eng. Someone who works slovenly or carelessly, especially without motivation … Słownik Polskiego slangu
