obarczać

obarczać
ndk I, \obarczaćam, \obarczaćasz, \obarczaćają, \obarczaćaj, \obarczaćał, \obarczaćany - obarczyć dk VIb, \obarczaćczę, \obarczaćczysz, obarcz, \obarczaćczył, \obarczaćczony
1. zwykle dk «włożyć komuś ciężar na barki, obładować kogoś lub coś czymś; objuczyć»

Obarczyć kogoś bagażem.

Wozy obarczone workami.

◊ Ktoś obarczony dziećmi, liczną rodziną «ktoś mający na utrzymaniu dzieci, liczną rodzinę»
2. «nakładać na kogoś jakiś obowiązek, powierzać, zlecać wykonanie czegoś»

Obarczać kogoś poleceniami, zajęciami.

3. «czynić kogoś odpowiedzialnym za coś; obciążać moralnie»

Obarczyć kogoś winą, odpowiedzialnością.

Obarczyć czyjeś sumienie zbrodnią.

obarczać się - obarczyć się
1. «obciążać się, objuczać się»

Obarczyć się cudzymi walizkami.

2. «przyjmować na siebie obowiązek, zadanie»

Obarczać się pracą nad siły, dodatkowymi zajęciami.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • obarczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obarczaćam, obarczaća, obarczaćają, obarczaćany {{/stl 8}}– obarczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, obarczaćczę, obarczaćczy, obarczaćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dawać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obarczać się – obarczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obarczać siebie, brać do dźwigania jakiś ciężar : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obarczać się zbyt licznymi bagażami. Obarczyć się worem z pszenicą. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obarczyć — → obarczać …   Słownik języka polskiego

  • zrzucić — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… …   Słownik frazeologiczny

  • zrzucać — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… …   Słownik frazeologiczny

  • bark — I m III, D. u, N. barkkiem; lm M. i 1. «zespół kości łączący kończynę górną (u zwierząt przednią) z tułowiem» KoścI barku. Lewy, prawy bark. 2. zwykle w lm «górna część grzbietu poniżej karku od jednego stawu ramiennego do drugiego; ramiona» Mieć …   Słownik języka polskiego

  • ciążyć — ndk VIb, ciążyćżę, ciążyćżysz, ciąż, ciążyćył «przygniatać, przytłaczać swym ciężarem; być ciężkim, odczuwanym jako ciężki; chylić się, opadać pod wpływem własnego ciężaru» Plecak komuś ciąży. Ciążyły mu grube buty. Warkocze jej ciążą. Głowa… …   Słownik języka polskiego

  • cisnąć — Va, cisnąćnę, ciśniesz, ciśnij, cisnąćnął, cisnąćnęła, cisnąćnęli, ciśnięty (ciśniony) 1. dk → ciskać 2. dk «wyrzucić coś, pozbyć się czegoś» Ciśnij ten łach i kup sobie coś nowego. 3. ndk «wywierać nacisk, napierać na coś; gnieść, tłoczyć,… …   Słownik języka polskiego

  • obarczanie — ↨ obarczanie się n I rzecz. od obarczać (się) …   Słownik języka polskiego

  • obligować — ndk IV, obligowaćguję, obligowaćgujesz, obligowaćguj, obligowaćował, obligowaćowany przestarz. «nakładać obowiązek, zobowiązywać, obarczać długiem wdzięczności» Podarunki obligowały go do wzajemności. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”