obiad

obiad
m IV, D. -u, Ms. obiedzie; lm M. -y
«najobfitszy, gorący posiłek spożywany najczęściej w środku dnia»

Skromny, smaczny, postny, wystawny obiad.

Obiad z trzech dań.

Gotować, przyrządzać obiad.

Podać, zjeść obiad.

Zaprosić kogoś na obiad.

Czekać na kogoś z obiadem.

∆ Proszony obiad «obiad, na który jest się zaproszonym lub zaprasza się kogoś»
hist. Obiady czwartkowe «cotygodniowe obiady wydawane przez króla Stanisława Augusta, mające charakter zebrań naukowo-literackich»
◊ Musztarda po obiedzie «rzecz spóźniona, za późno przekazana, podana»
◊ Wydać obiad «zaprosić gości na wystawny obiad»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • obiad — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. obiedzie {{/stl 8}}{{stl 7}} posiłek składający się zwykle z dwóch dań gotowanych i deseru, spożywany zazwyczaj w środku dnia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obiad mięsny, postny, skromny, suty, smaczny. Obiad… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obiad — Musztarda po obiedzie zob. musztarda. Proszony obiad zob. proszony …   Słownik frazeologiczny

  • proszony — obiad, proszona kolacja, proszona herbata, herbatka itp. «obiad, kolacja, herbata itp., na które jest się zaproszonym lub na które zaprasza się kogoś»: (...) zdziwiłem się skromnością obiadu. Obiad proszony – myślałem – a tu zaledwie jakiś… …   Słownik frazeologiczny

  • być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …   Słownik języka polskiego

  • Боровяцкие говоры польского языка — …   Википедия

  • gotować — ndk IV, gotowaćtuję, gotowaćtujesz, gotowaćtuj, gotowaćował, gotowaćowany 1. «poddawać produkt działaniu wysokiej temperatury przez utrzymywanie go we wrzącej wodzie lub w innym płynie albo w parze; doprowadzać płyn do stanu wrzenia, utrzymywać… …   Słownik języka polskiego

  • lukullusowy — przym. od Lukullus (wódz rzymski, słynący z urządzania wystawnych uczt) ◊ Uczta lukullusowa, obiad lukullusowy itp. «uczta, obiad itp. odznaczające się obfitością, wykwintnymi potrawami» …   Słownik języka polskiego

  • obiadowy — obiadowywi przym. od obiad Serwis obiadowy. Danie obiadowe. ∆ Pora obiadowa «pora dnia, w której się zwykle jada obiad» ∆ Przerwa obiadowa «przerwa w pracy przeznaczona na zjedzenie obiadu» …   Słownik języka polskiego

  • podać — dk I, podaćdam, podaćdasz, podaćdadzą, podaćdaj, podaćdał, podaćdany podawać ndk IX, podaćdaję, podaćdajesz, podaćwaj, podaćwał, podaćwany 1. «dać coś komuś do rąk, do ust, przybliżyć coś umożliwiając wzięcie; wręczyć» Podać komuś szklankę wody,… …   Słownik języka polskiego

  • proszony — proszonyszeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. prosić (p.) proszony w użyciu przym.: ∆ Proszony obiad, proszona kolacja itp. «obiad, kolacja, na które ktoś został zaproszony» proszone w użyciu rzecz., tylko we fraz. Iść, chodzić itp. po… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”