obkuć

dk Xa, \obkućkuję, \obkućkujesz, \obkućkuj, \obkućkuł, \obkućkuty - obkuwać ndk I, \obkućam, \obkućasz, \obkućają, \obkućaj, \obkućał, \obkućany

1. «kując odbić, odkruszyć z czegoś pewne części, nadać czemuś formę; obciosać»

Obkuć wielkie głazy.

2. uczn. «nauczyć się czegoś dobrze, zwłaszcza pamięciowo i z wysiłkiem»

Obkuć matematykę.

Obkuwać lekcje.

◊ Być obkutym «umieć coś świetnie; wyuczyć się, być dobrze przygotowanym (np. do lekcji, do egzaminu itp.)»

obkuć się - obkuwać się to samo, co obkuć - obkuwać w zn. 2

Obkuć się z matematyki.

Obkuwać się przed egzaminem.