obrazić

obrazić
dk VIa, \obrazićrażę, \obrazićrazisz, \obrazićraź, \obrazićził, \obrazićrażony - obrażać ndk I, \obrazićam, \obrazićasz, \obrazićają, \obrazićaj, \obrazićał, \obrazićany
1. «wyrazić się o kimś, zachować się względem kogoś w sposób uchybiający jego godności; ubliżyć, znieważyć»

Obrazić kogoś słownie.

Obrazić kogoś swym zachowaniem.

Obrazić kogoś śmiertelnie, do żywego.

Obrażona duma, godność osobista.

2. «naruszyć coś, wykroczyć przeciw czemuś (np. przeciw prawu, przepisom)»

Obrazić czyjeś poczucie moralności.

Obrazić czyjeś uczucia religijne.

Obrażać dobre obyczaje.

obrazić się - obrażać się «poczuć się obrażonym, mieć do kogoś urazę, żal»

Obrażać się z byle powodu.

Obrazić się na nielojalnego przyjaciela.

Obrazić się za zwrócenie uwagi.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • obrazić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. obrażać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obrażać się – obrazić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} reagować obrazą na coś, czuć się znieważonym, obrażonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obraził się chyba na nas o coś, bo się nie odzywa. Na panią nawet się obrazić nie można. Obrażać się bez powodu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obrażać — → obrazić …   Słownik języka polskiego

  • narazić — dk VIa, narazićrażę, narazićzisz, narazićraź, narazićził, narazićrażony narażać ndk I, narazićam, narazićasz, narazićają, narazićaj, narazićał, narazićany «wystawić kogoś albo coś na niebezpieczeństwo, na działanie czegoś szkodliwego, spowodować… …   Słownik języka polskiego

  • obrażenie — n I 1. rzecz. od obrazić. 2. lm D. obrażenieeń «uszkodzenie ciała jako skutek uderzenia, skaleczenia, złamania» Obrażenie wewnętrzne. Doznać ciężkich obrażeń ciała. Doznał lekkiego obrażenia głowy. obrażenie się rzecz. od obrazić się …   Słownik języka polskiego

  • urazić — dk VIa, urażę, urazićzisz, uraź, urazićził, urażony urażać ndk I, urazićam, urazićasz, urazićają, urazićaj, urazićał, urazićany 1. «dotknąć, uderzyć w bolące miejsce; podrażnić wrażliwe miejsce; skaleczyć, zranić o coś» Urazić kogoś w nogę.… …   Słownik języka polskiego

  • obrażać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obrażaćam, obrażaća, obrażaćają, obrażaćany {{/stl 8}}– obrazić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, obrażaćażę, obrażaćzi, obrażaćaź, obrażaćażony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ciężko — ciężkożej 1. «(z) dużym ciężarem, ze znacznym obciążeniem» Wóz ciężko wyładowany. ∆ Komuś jest ciężko «ktoś z trudem dźwiga coś ciężkiego» 2. «ociężale, powolnie; bezsilnie, bezwładnie» Ciężko chodzić, stąpać, wlec się. Ciężko powłóczyć nogami.… …   Słownik języka polskiego

  • czuły — czuli, czulszy 1. «odnoszący się do kogoś z miłością, tkliwością, serdecznością, będący wyrazem czyjejś miłości, tkliwości, serdeczności; kochający, tkliwy, serdeczny; rzewny, wzruszający» Czuły opiekun. Czułe spojrzenia, uściski. Był dla niej… …   Słownik języka polskiego

  • drasnąć — dk Va, drasnąćnę, draśniesz, draśnij, drasnąćnął, drasnąćnęła, drasnąćnęli, draśnięty, drasnąćnąwszy 1. «skaleczyć, lekko zranić, zadrapać» Kula drasnęła go tylko. Był lekko draśnięty szablą. ◊ Draśnięty zębem czasu «uszkodzony, stary,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”