obryć

dk Xa, \obryćryję, \obryćryjesz, \obryćryj, \obryćrył, \obryćryty

uczn. «nauczyć się czegoś bardzo dobrze, zwłaszcza pamięciowo; obkuć»

Obryć lekcję.

Obryć historię.

◊ Być obrytym «umieć coś świetnie; wyuczyć się, być dobrze przygotowanym do lekcji, do egzaminu itp.; być obkutym»

obryć się to samo, co obryć

Obryć się z matematyki.

Obryć się przed klasówką.