oburzenie

oburzenie
n I
1. rzecz. od oburzyć.
2. «uczucie silnego gniewu, niezadowolenia z czegoś, sprzeciwu»

Gwałtowne, ogólne, powszechne oburzenie.

Czuć oburzenie.

Kipieć, zawrzeć oburzeniem a. z oburzenia.

Dać wyraz oburzeniu.

Nie posiadać się z oburzenia.

Oburzenie kogoś ogarnęło.

◊ Święte oburzenie «oburzenie będące wyrazem przywiązania do pewnych zasad (czasem z odcieniem obłudy)»
oburzenie się rzecz. od oburzyć się.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • oburzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. oburzyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} uczucie silnego gniewu, gwałtownego niezadowolenia z czegoś i… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • oburzenie — Święte oburzenie zob. święty 2 …   Słownik frazeologiczny

  • święte oburzenie — {{/stl 13}}{{stl 7}} oburzenie wynikające z chęci obrony uznawanych poglądów, przekonań; czasem ironicznie, dopatrując się w tym uczuciu fałszu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyznanie się Piotra do ateizmu wywołało święte oburzenie miejscowych… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • święty — 1. Święta racja, święta prawda; święte, złote słowa «niewątpliwa racja, prawda, słowa niewątpliwie wyrażające prawdę»: Czasy takie, że jeśli człowiek wyniesie cało głowę, to i tak już dosyć bogaty. – To prawda... – odpowiada zupełnie już… …   Słownik frazeologiczny

  • co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania …   Słownik języka polskiego

  • podobny — podobnyni, podobnyniejszy 1. «mający pewne cechy zbieżne, prawie identyczne z czymś, z kimś; zbliżony do kogoś wyglądem, przypominający kogoś» Bardzo, bliźniaczo, uderzająco podobny. Sen podobny do omdlenia. Bracia podobni do siebie z charakteru …   Słownik języka polskiego

  • święty — świętytszy, święci 1. «o Bogu, bóstwach: będący przedmiotem najwyższej oceny religijnej i czci z tym związanej; o osobach: ogłoszony po śmierci uroczyście przez Kościół jako zbawiony i mogący być przedmiotem kultu; kanonizowany (skrót: św.)»… …   Słownik języka polskiego

  • widzieć — ndk VIIa, widziećdzę, widziećdzisz, widziećdział, widziećdzieli, widziećdziany 1. «reagować odpowiednimi wrażeniami na bodźce działające na narządy wzroku, postrzegać; rozróżniać przedmioty wysyłające, odbijające lub przepuszczające światło, ich… …   Słownik języka polskiego

  • zgroza — ż IV, CMs. zgrozazie, blm «uczucie przerażenia, strachu ogarniające kogoś wobec niebezpieczeństwa, na myśl o czymś bardzo groźnym lub budzącym oburzenie» Okrzyk zgrozy. Ktoś przejęty, zdjęty zgrozą. Coś budzi zgrozę. Patrzeć na kogoś ze zgrozą.… …   Słownik języka polskiego

  • kula — 1. Kula u nogi «o czymś, o kimś przeszkadzającym w czymś, będącym zawadą, ciężarem»: Żenisz się. Okazuje się, że przy twojej dynamice ta uległa i biernie podporządkowująca się, to dopiero kula u nogi. Funkcjonuje w twoim przedsiębiorczym życiu… …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”