Ocaleć cudem.
Ocaleć z katastrofy.
Ocaleć od śmierci.
Z całej książki ocalało tylko parę stron.
Ocalałe z pożaru drzewo.
Słownik języka polskiego . 2013.
ocaleć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIa, ocalećeję, ocalećeje, ocalećlał, ocalećleli {{/stl 8}}{{stl 7}} uniknąć śmierci, zniszczenia, unicestwienia; uratować się, zachować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszyscy mieszkańcy zalanych terenów ocaleli. Cudem… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
śmierć — 1. Biała śmierć a) «narkotyki, zwłaszcza kokaina»: Wobec wynikającego z handlu narkotykami oczywistego zagrożenia życia i zdrowia milionów obywateli, Stany Zjednoczone postanowiły przeznaczyć poważne środki finansnowe za walkę ze źródłem białej… … Słownik frazeologiczny
cudownie — cudownieej przysłów. od cudowny a) w zn. 1: Ocaleć cudownie z pożaru. b) w zn. 2: Śpiewać, wyglądać cudownie. Kwiaty pachną cudownie … Słownik języka polskiego
ocalenie — n I 1. rzecz. od ocaleć. 2. lm D. ocalenieeń «ratunek, wybawienie» Szukać, wyglądać, wypatrywać ocalenia. Zawdzięczać komuś (czemuś) ocalenie … Słownik języka polskiego
ostać — I dk, ostaćanę, ostaćaniesz, ostaćań, ostaćał ostawać ndk IX, ostaję, ostajesz, ostaćwaj, ostaćwał, przestarz. dziś gw. «zostać, pozostać» Ostań z Bogiem. ostać się ostawać się to samo, co ostać ostawać Miałeś, chamie, złoty róg, miałeś, chamie,… … Słownik języka polskiego
pogrom — m IV, D. u, Ms. pogrommie; lm M. y książk. «zupełne rozbicie, rozgromienie wojsk nieprzyjacielskich; wybicie, wymordowanie» Pogrom wrogiej armii. Ocaleć z pogromu … Słownik języka polskiego
przy — «przyimek łączący się z rzeczownikiem (lub innymi wyrazami pełniącymi jego funkcję) w miejscowniku; sygnalizuje stosunek współwystępowania, styczności w czasie i przestrzeni; elementem, do którego coś jest odnoszone za pomocą przyimka przy może… … Słownik języka polskiego
utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… … Słownik języka polskiego
wywijać — ndk I, wywijaćam, wywijaćasz, wywijaćają, wywijaćaj, wywijaćał, wywijaćany wywinąć dk Vb, wywijaćnę, wywijaćniesz, wywijaćwiń, wywijaćnął, wywijaćnęła, wywijaćnęli, wywijaćnięty, wywijaćnąwszy 1. «odwijając coś wykładać na wierzch, na zewnątrz»… … Słownik języka polskiego
ocalenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. ocaleć lub ocalić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}ocalenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. ocalenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} ratunek, wybawienie : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
