Ze snu ocknęło go pukanie do drzwi.
Dzwonek telefonu ocknął ją z zadumy.
Ocknąć się ze snu, z odrętwienia, z zamyślenia.
Słownik języka polskiego . 2013.
ocknąć się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}ocykać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}ocknąć się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, ocknąć sięnę się, ocknąć sięnie się, ocknąć sięnij się, ocknąć sięnął się, ocknąć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ocykać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}rzad. cz. ndk VIIIa, ocykać sięam się, ocykać sięa się, ocykać sięają się {{/stl 8}}– ocknąć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, ocykać sięnę się, ocykać sięnie się, ocykać sięnij się, ocykać sięnął się, ocykać sięnęli się {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ОЧУТИТЬСЯ — Глагол очутиться в современном русском языке имеет значение вдруг попасть куда нибудь , неожиданно оказаться где нибудь, в каком нибудь положении . Между тем этот глагол, представляя собою возвратную форму от глагола очутити, имел до XVIII в.… … История слов
przejrzeć — na oczy «dostrzec swą dotychczasową niewiedzę, uprzytomnić sobie swój błąd, zrozumieć coś, ocknąć się z czegoś»: (...) też się zakochałem w tej... babie! Na szczęście, prędko się odkochałem i przejrzałem na oczy... Zobaczyłem jej wady... Sztuczki … Słownik frazeologiczny
drzemka — ż III, CMs. drzemkamce; lm D. drzemkamek «krótki, lekki, czujny sen; półsen» Poobiednia drzemka. Zapaść w drzemkę. Ocknąć się z drzemki. ◊ żart. Uciąć (sobie) drzemkę «zdrzemnąć się» … Słownik języka polskiego
marzenie — n I; lm D. marzenieeń 1. «dowolne przypadkowe kojarzenie wyobrażeń; fantazjowanie, rojenie; obraz myślowy czegoś upragnionego, przedmiot pragnień i dążeń; dążenie, pragnienie» Niedościgłe, niedoścignione, piękne, przyjemne, próżne, płonne, śmiałe … Słownik języka polskiego
obłok — m III, D. u, N. obłokkiem; lm M. i «zjawisko atmosferyczne powstałe wskutek zagęszczenia się skroplonej pary wodnej, znajdującej się na znacznej wysokości nad ziemią; lekka chmura, chmurka» Białe, puszyste obłoki. Obłoki płyną po niebie. ◊ Obłok… … Słownik języka polskiego
obudzić — dk VIa, obudzićdzę, obudzićdzisz, obudź, obudzićdził, obudzićdzony 1. «przerwać komuś sen, drzemkę, przebudzić» Obudzić kogoś ze snu. Obudzić kogoś rano. Obudził go śpiew ptaków, hałas uliczny. 2. «wywołać w kimś pewne stany, uczucia itp.;… … Słownik języka polskiego
ocucić — dk VIa, ocucę, ocucisz, ocuć, ocucił, ocucony ocucać ndk I, ocucićam, ocucićasz, ocucićają, ocucićaj, ocucićał, ocucićany «wyrwać kogoś z omdlenia, zamroczenia, zamyślenia, snu itp.; przywrócić kogoś do przytomności» Ocucić kogoś amoniakiem,… … Słownik języka polskiego
omdlenie — n I 1. rzecz. od omdleć. 2. lm D. omdlenieeń «chwilowa utrata przytomności spowodowana zmniejszeniem dopływu krwi do mózgu; występuje przy wyczerpaniu, wykrwawieniu, bólach, niedoborze tlenu itp.» Popaść, wpaść, zapaść w omdlenie. Ocknąć się z… … Słownik języka polskiego
