odbiec — myślą «zacząć myśleć o rzeczach niezwiązanych z chwilą bieżącą»: Mówię do ciebie, a ty nie słuchasz, odbiegasz gdzieś myślą... Co się z tobą dzieje (...). Roz bezp 1999 … Słownik frazeologiczny
odbiegać – odbiec myślą — {{/stl 13}}{{stl 7}} przestawać myśleć o czymś, skupiając uwagę na innej sprawie, pozostawiać coś na boku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie odbiegała na chwilę myślą od celu rozmowy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odbiegnąć — → odbiec … Słownik języka polskiego
odbiegnąć — Odbiec myślą «zacząć myśleć o rzeczach niezwiązanych z chwilą bieżącą»: Mówię do ciebie, a ty nie słuchasz, odbiegasz gdzieś myślą... Co się z tobą dzieje (...). Roz bezp 1999 … Słownik frazeologiczny
odbiegać — Odbiec myślą «zacząć myśleć o rzeczach niezwiązanych z chwilą bieżącą»: Mówię do ciebie, a ty nie słuchasz, odbiegasz gdzieś myślą... Co się z tobą dzieje (...). Roz bezp 1999 … Słownik frazeologiczny
myśl — 1. Bić się, łamać się z myślami «nie móc się zdecydować na coś; wahać się»: (...) biłem się z myślami, czy się żenić. W. Myśliwski, Widnokrąg. 2. Błądzić gdzieś myślami «myśleć o różnych rzeczach, nie koncentrując się na żadnej z nich»:… … Słownik frazeologiczny
odbiegać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odbiegaćam, odbiegaća, odbiegaćają {{/stl 8}}– odbiec, odbiegnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc b, odbiegaćbiegnę, odbiegaćbiegnie, odbiegaćbiegnij, odbiegaćbiegłem, odbiegaćbiegł, odbiegaćbiegła, odbiegaćbiegli… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
od- — 1. «przedrostek tworzący od czasowników czasowniki pochodne (a także inne wyrazy z nimi związane), uzupełniający znaczenie czasownika podstawowego» a) «oznaczający przeciwieństwo tego, co oznacza czasownik podstawowy lub pochodny poprzedzony… … Słownik języka polskiego
porozlatywać się — dk VIIIa, porozlatywać siętuje się, porozlatywać sięywał się 1. «o większej liczbie osób, zwierząt, ptaków: odlecieć, odbiec (kolejno) w różne strony; rozproszyć się, porozbiegać się» Dzieci porozlatywały się po boisku. 2. «o większej liczbie… … Słownik języka polskiego
wykoleić — dk VIa, wykoleićeję, wykoleićisz, wykoleićej, wykoleićił, wykoleićejony rzad. wykolejać ndk I, wykoleićam, wykoleićasz, wykoleićają, wykoleićaj, wykoleićał, wykoleićany «spowodować, sprawić zjechanie pociągu, tramwaju, wagonu z toru, wyskoczenie… … Słownik języka polskiego
