odgłos

odgłos
m IV, D. -u; Ms. \odgłossie; lm M. -y
«dźwięk towarzyszący czemuś, jakiejś czynności; brzmienie, echo czegoś»

Odgłos kroków, motoru, pociągu.

Odgłosy dnia, nocy, ulicy.

Odgłos pioruna.

Odgłosy dział, bębnów, trąb.

med. Odgłos opukowy «dźwięk, jaki się słyszy przy opukiwaniu ciała, zwłaszcza klatki piersiowej»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • odgłos — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. odgłossie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dźwięk wydawany przez coś lub związany z jakąś czynnością : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odgłos burzy. Odgłosy bójki. {{/stl 10}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • cha — «odgłos śmiechu; wyraz, zwykle powtarzany, oznaczający wybuch śmiechu» Wybuchnąć śmiechem: cha, cha, cha! …   Słownik języka polskiego

  • buch — {{/stl 13}}{{stl 8}}wykrz. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyraz naśladujący tępy, krótko brzmiący, głośny odgłos o ciemnej barwie, powstający np. przy wystrzale, wybuchu, uderzeniu pioruna, gwałtownym upadku… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pstrykać — ndk I, pstrykaćam, pstrykaćasz, pstrykaćają, pstrykaćaj, pstrykaćał, pstrykaćany pstryknąć dk Va, pstrykaćnę, pstrykaćniesz, pstrykaćnij, pstrykaćnął, pstrykaćnęła, pstrykaćnęli, pstrykaćnięty, pstrykaćnąwszy 1. «wywoływać charakterystyczny… …   Słownik języka polskiego

  • chlust — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. chlustchluście {{/stl 8}}{{stl 7}} czynność i odgłos gwałtownego rozlania (się) na coś, przemieszczenia się w powietrzu i uderzenia o jakąś przeszkodę znacznej ilości wody, czegoś płynnego; chluśnięcie …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • tętnić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, tętnićni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o kopytach, nogach uderzających o ziemię w biegu: powodować stłumiony, głuchy, rytmiczny odgłos; odzywać się tętentem : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • chlast — «wyraz, zwykle powtórzony, naśladujący odgłos powstający przy chlaśnięciu, uderzeniu, uderzenie, przy którym powstaje taki odgłos» Wylać wodę na ścieżkę: chlast! Matka chlast urwisa po karku …   Słownik języka polskiego

  • chlupać — ndk IX, chlupaćpię, chlupaćpiesz, chlup, chlupaćał chlupnąć dk Va, chlupaćnę, chlupaćniesz, chlupaćnij, chlupaćnął, chlupaćnęła, chlupaćnęli, chlupaćnąwszy 1. «o cieczy, substancji płynnej: przelewać się, wydając charakterystyczny odgłos;… …   Słownik języka polskiego

  • chlust — m IV, D. u, Ms. chlustuście; lm M. y 1. «gwałtowne wylanie, rozlanie płynu, uderzenie płynu o jakąś zaporę itp.; odgłos spowodowany takim uderzeniem» Morze uderzało chlustami o piasek. 2. ndm «wyraz naśladujący odgłos gwałtownego wylania,… …   Słownik języka polskiego

  • chrupać — ndk IX, chrupaćpię, chrupaćpiesz, chrup, chrupaćał, chrupaćany chrupnąć dk Va, chrupaćnie, chrupaćnął, chrupaćnęła, chrupaćnąwszy 1. «wydawać charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, łamaniu, kruszeniu (się) czegoś; trzeszczeć» Lód, śnieg chrupie …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”